သတိရစြာနဲ႔ ငါ စာေရးလိုက္တယ္။ နင္တို႔ တစ္အိမ္သားလံုး ေနေကာင္းပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳရင္း။ ငါလည္း ေနရာသစ္မွာ အေျခက်ေနၿပီ။ “ေတာ္ရာမွာ ေပ်ာ္စရာေတြ လုပ္ေနတတ္ရမယ္” ဆိုတဲ့ နင့္ရဲ႕ စကားကို အၿမဲလိုက္နာလ်က္ပါ။
စာမေရးတာ ၾကာဆို အရင္ရက္ေတြက အေအးမိရင္း ေခ်ာင္းျပန္ဆိုးေနလို႔။ အဲဒါ စာထဲ စကားလံုးေတြကတစ္ဆင့္ နင့္ဆီကူးသြားမွာ စိုးရိမ္မိတယ္။ ငါတို႔ မေတြ႔ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြထဲ အဲဒီလို နာဖ်ားတဲ့ရက္ေတြကလြဲရင္ ငါ့အတြက္ေတာ့ အဆင္ေျပဖူးတယ္ကို မရွိေသးဘူး။ အိမ္၊ ေက်ာင္းနဲ႔ အလုပ္ ေနရာပဲကြာတယ္၊ မိုးလင္း မိုးခ်ဳပ္ သင္ယူေရး သံပတ္ေတြ မကုန္နိုင္ဘူးေလ။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း အနွဳတ္လကၡဏာေတြကို နွာေခါင္းပိတ္ မ်ိဳခ်ရတာမ်ားတဲ့အခါ နာက်င္စရာေတြကိုမွ ၾကင္နာမိရက္သား ျဖစ္လာခဲ့သလားလို႔ေတာင္ ထင္ရတယ္။ စာေတြအမ်ားႀကီး နင့္ကို ေရးျပခ်င္တယ္ သိလား။ ျပတ္လပ္ေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေတြလည္း စာေနာက္ဆံုးမွာ ငါ ထည္႕ေပးလိုက္တယ္။
ငါေတာ့ ဒီရက္ေတြထဲ နင့္အၿပံဳးေတြ သိပ္ငတ္ေနတယ္ သိလား။ ဒီမွာ အၿပံဳးတုေတြ သိပ္မ်ားလို႔၊ အခ်ိန္ကုန္ခံၾကည္႔မယ့္ အစား ပလတ္စတစ္အိတ္ေတြ ႐ွဳံ႕သြားတာကမွ ပိုၾကည္႔လို႔ ေကာင္းအံုးမယ္။ ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွ အဲဒီ ပါးျပင္ေပၚက အၿပံဳးစစ္စစ္ေတြကို တဝႀကီး ၾကည္႕လိုက္ခ်င္တယ္။ ေနာက္ထပ္လြမ္းတာတစ္ခုကေတာ့ သနပ္ခါး။ ဒါနဲ႔ နင္ေရာ.. အရင္လို (ပဲဟင္းအိုးေမွာက္ထားသလိုမ်ိဳး) သနပ္ခါးထူထူႀကီးနဲ႔ ပြဲေစ်းသြားတုန္းပဲလား။ ညဖက္ဆို ရြာလူေတြ မဖဲဝါနဲ႔ နင့္ကို မွားမွာ ျမင္ေယာင္ေသးတယ္။ ဟက္ဟက္။ အလွဴအတန္းေတြေရာ ဟိုမွာ အရင္လိုပံုမွန္ရဲ႕လား။ ဒီမွာ ငါတို႔ေတြေတာ့ ေန႔တိုင္း (၇)ရာခိုင္နွဳန္း ပံုမွန္လွဴျဖစ္တယ္။ အလွဴေငြရြက္၊ လက္နဲ႔ မကြာေပါ့။ ဟိုမွာလို ဝက္သားတံုး လက္သီးဆုပ္ႀကီးကို ထမင္းရည္ေခ်ာင္းမစီးနိုင္ေပမယ့္။ ေနာက္ၿပီး သူက မလွဴမေနရေလ။
လူႀကိဳက္မ်ားမယ့္ ကိစၥေတြအတြက္ေတာ့ ငါ့ကိုယ္ငါ မျဖဳန္းတီးျဖစ္တာ ၾကာၿပီဟ။ နင္ေျပာသလို တစ္ခါတစ္ေလ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလးပဲ ငါတို႔ကုိယ္ကို ျပင္ထားၾကတာေပါ့။ အရသာေကာင္းတဲ့ ဟင္းဆိုတာ လူတကာရဲ႕ ခံတြင္းထဲ အရသာကုန္တဲ့အထိ စုပ္ယူ ဝါးမ်ိဳရင္း၊ အခ်ိန္က်ရင္လည္း မ်ိဳခ်လိုက္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ လကၤာေတြေခ်ာဖို႔ခ်ည္းထက္ က်န္းမာေရးကို ငါတို႔ ပိုဂ႐ုစိုက္သင့္တယ္။
ငါတို႔လည္း ကမာၻစဦးခဲ့ကတည္းက အလင္းနဲ႔ အေမွာင္ၾကားမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ က်ေပ်ာက္လာခဲ့တဲ့ သူေတြလိုမ်ိဳး၊ “လြမ္းစရာေတြ”ဟာ တို႔ရဲ႕ ရင္ဘတ္ေတြအတြက္ တနင့္တပိုးပါပဲ မယ္ေလးရယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အလ်ိဳလ်ိဳနဲ႔ ပန္းဝင္ကုန္ခ်ိန္မွာ ငါ့အတြက္ နွစ္သိမ့္ဆုဆိုတာေတာင္ ပန္းကုံုးလား၊ ပန္းေခြလား မေသခ်ာေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရြာဦးေက်ာင္းက ရင္ခြင္နဲ႔ အခုရင္ခြင္ဟာေတာ့ျဖင့္ ညီမ်ွျခင္းရဲ႕ ဟိုဖက္နဲ႔ ဒီဖက္မွာ ရပ္ၿမဲရပ္လ်က္ပါပဲ။ လူဆိုတာလည္း မယ္ေလးရယ္.. ငါတို႔ ကိုယ္ကို အခ်ိန္ရွိခိုက္ မစီရင္နိုင္ခဲ့တာဟာ တစ္ျခားတစ္ဖက္မွာ တခ်ိဳ႕အရာေတြရဲ႕ အစီရင္ျခင္းခံဖို႔အတြက္မ်ား ျဖစ္ခဲ့သလား။ ရင္ဘတ္ေတြ ေၾကမြေနေၾကာင္း သက္ေသးအေထာက္အထား ခိုင္လံုတာေတာင္ ကံၾကမၼာဟာ တုိ႔မ်ားဆီက တရားေသ လြတ္ေျမာက္ခဲ့တာ၊ အခ်ိန္တန္ေနတဲ့ နွလံုးသားေတြလည္း အရြယ္ေရာက္ခြင့္ မရလိုက္ခဲ့ဘူး။ အင္း.. စိတ္ထိခိုက္စရာေတြအေၾကာင္း ရပ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္.. အေရမထူေသးတဲ့ ေက်ာကုန္းေတြကို ေလာေလာဆယ္ ထံုေဆးကူထားၾကတာေပါ့။ ခရာသံေတြလည္း မဆြံ႕အဘူး။ ငါတို႔ နားေတြလည္း မဆြံ႕အဘူး။ ဟုတ္ၿပီလား..။ ေလာကဓံ ခ်ိန္ရြယ္ထားတဲ့ ကင္မရာဆီကို ငါက နင္နဲ႔ၿပိဳင္တူ ၿပံဳးျပခ်င္ေနေသးတာ။ ဒါေပမယ့္ ဝမ္း၊ တူး ... သရီးမတိုင္ခင္ အိပ္မက္ေတြက ျပန္လန္႔နိုးေနတာေတာ့ သိပ္ဆိုးတာေပါ့။
ဒီတစ္ခါ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတာ့ ငါ ျပန္လာျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ နင္ေရာ ဘာေတြ မွာခ်င္ေသးလဲ။ ျပန္ေရာက္လို႔ ေတြ႕ျဖစ္တဲ့အခါ နင္နဲ႔ စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာရေအာင္.. စကားလံုးေတြေတာင္ စုထားေနၿပီ။ အဲဒီက်ရင္ သင္တန္းေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ နိုင္ငံျခားေတြ အေၾကာင္းထက္ နင္ႀကိဳက္တဲ့ ကာတြန္းကားနဲ႔ စေတာ္ဘယ္ရီေတြအေၾကာင္း ပိုေျပာၾကရေအာင္ေလ.. ေနာက္ၿပီး နင့္ဆီက ပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြအေၾကာင္း ကဗ်ာေရးခြင့္လည္း ေတာင္းခ်င္ေသးတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ငါနဲ႔အတူ ပါလာမယ့္ ပစၥည္းစာရင္းက-
(၁)ေလွ်ာက္လည္တဲ့အခါ ေႏြေနကိုတိုက္မယ့္ အပူက်ေဆးတစ္ထုပ္ရယ္
(၂) ၁ နဲ႔ ၁ ေပါင္းရင္ ၁ ရမယ့္ ရင္ထဲက အီေကြးရွင္း အသစ္စက္စက္တစ္ေၾကာင္းရယ္
(၃) အုတ္ဂူေလးေပၚမွာ ကုိယ္တိုင္လာတင္ေပးမယ့္ နင္ႀကိဳက္တဲ့ စံပယ္ပန္းေတြရယ္။
အခုေတာ့ ကဗ်ာေလးကို အရင္ဖတ္ထားနွင့္ေနာ္။ ပါရီရက္လုပ္ မဟုတ္ေပမယ့္ မိုးလင္းညေပါင္း တစ္ဒါဇင္ေက်ာ္ၾကာ ငါကိုယ္တိုင္ စိုက္ပ်ိဳးထားတာေပါ့။ ေခါင္းစဥ္ကိုေတာ့ နင္ပဲ တပ္ေပးေနာ္။ နင္လည္း အနားယူရတာ အဆင္တေျပ ရွိပါေစ။
****
ထံုသင္းတဲ့ ပါးျပင္ေလးဆီ
ခုန္ဆင္းမယ့္ ပါးခ်ိဳင့္ေလးနွစ္စင္း..
(မေမႊးဖူးတဲ့ ပန္းကေလးကို
မေပးဖူးတဲ့ အနမ္းေလးမ်ားလည္း
ေစာင့္ေနရွာၿပီ ေကာင္မေလးေရ)
မင္းအေၾကာင္း အလွေတြေတြးမိရံုနဲ႕
ဝင္သက္နဲ႕ ထြက္သက္တို႕အခ်င္းအခ်င္း
ဓါတ္ျပဳကုန္သတဲ့
(ေတာ္ဝင္မ်က္နွာထားေလးအား
ဘယ္အၿပံဳးေတြက ျခယ္မွဳန္းပါသလဲ
ေကာင္မေလးေရ)
ကတိေတြ၊ စိတ္မခ်ျခင္းေတြနဲ႕အတူ
သတိေတြလည္း သိပ္ရေနမွာ
(လာဝဲေနတဲ့ လိပ္ျပာေတြရွိရင္လည္း
မျမင္ေယာင္ေဆာင္ေနေပးပါ ေကာင္မေလးေရ)
ရင္ဘတ္ထဲ ေခါက္ထည္႕ထားတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြလည္း ဖုန္တက္ေနၿပီ..
(အေဝးလူရဲ႕ အေဆြးဓါတ္ကို
သူတို႕လည္း ေဖးကူေနၾကတယ္
ေကာင္မေလးေရ)
အလြြမ္းလွိဳင္းေတြ လာလာတိုက္လို႕
ေဟာဒီ ရင္ခြင္ကမ္းလည္းၿပိဳေတာ့မယ္
(ပုခံုးေလးမဖက္ျဖစ္တဲ့ အေျခအေနမွာ
ဖုန္းေလးဆက္ခြင့္နဲ႕ ေျဖေနပါရေစ
ေကာင္မေလးေရ)
အဆက္အသြယ္တို႕ ပ်က္ေနသမွ်
စိတ္ကူးေတြနဲ႕ပဲ မက္ေနပါရေစေနာ္
(အဲဒီ ပံုရိပ္ေလးေတြမွ မပါရင္
အိပ္မက္ေတြလည္း မျဖစ္နိုင္ေတာ့လို႕ပါ
ေကာင္မေလးေရ)
သတိရေပးပါ၊ ေကာင္မေလးေရ..
ရည္ရြယ္ထားတဲ့ "ကဗ်ာနဲ႕ ပန္းေတြ
ေမႊးပါတယ္" လုိ႕ ေျပာတဲ့အခါမွ
ငါနဲ႕ အလြမ္းေတြလည္း
ေဝးပါမယ္ကြယ္...
ခုန္ဆင္းမယ့္ ပါးခ်ိဳင့္ေလးနွစ္စင္း..
(မေမႊးဖူးတဲ့ ပန္းကေလးကို
မေပးဖူးတဲ့ အနမ္းေလးမ်ားလည္း
ေစာင့္ေနရွာၿပီ ေကာင္မေလးေရ)
မင္းအေၾကာင္း အလွေတြေတြးမိရံုနဲ႕
ဝင္သက္နဲ႕ ထြက္သက္တို႕အခ်င္းအခ်င္း
ဓါတ္ျပဳကုန္သတဲ့
(ေတာ္ဝင္မ်က္နွာထားေလးအား
ဘယ္အၿပံဳးေတြက ျခယ္မွဳန္းပါသလဲ
ေကာင္မေလးေရ)
ကတိေတြ၊ စိတ္မခ်ျခင္းေတြနဲ႕အတူ
သတိေတြလည္း သိပ္ရေနမွာ
(လာဝဲေနတဲ့ လိပ္ျပာေတြရွိရင္လည္း
မျမင္ေယာင္ေဆာင္ေနေပးပါ ေကာင္မေလးေရ)
ရင္ဘတ္ထဲ ေခါက္ထည္႕ထားတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြလည္း ဖုန္တက္ေနၿပီ..
(အေဝးလူရဲ႕ အေဆြးဓါတ္ကို
သူတို႕လည္း ေဖးကူေနၾကတယ္
ေကာင္မေလးေရ)
အလြြမ္းလွိဳင္းေတြ လာလာတိုက္လို႕
ေဟာဒီ ရင္ခြင္ကမ္းလည္းၿပိဳေတာ့မယ္
(ပုခံုးေလးမဖက္ျဖစ္တဲ့ အေျခအေနမွာ
ဖုန္းေလးဆက္ခြင့္နဲ႕ ေျဖေနပါရေစ
ေကာင္မေလးေရ)
အဆက္အသြယ္တို႕ ပ်က္ေနသမွ်
စိတ္ကူးေတြနဲ႕ပဲ မက္ေနပါရေစေနာ္
(အဲဒီ ပံုရိပ္ေလးေတြမွ မပါရင္
အိပ္မက္ေတြလည္း မျဖစ္နိုင္ေတာ့လို႕ပါ
ေကာင္မေလးေရ)
သတိရေပးပါ၊ ေကာင္မေလးေရ..
ရည္ရြယ္ထားတဲ့ "ကဗ်ာနဲ႕ ပန္းေတြ
ေမႊးပါတယ္" လုိ႕ ေျပာတဲ့အခါမွ
ငါနဲ႕ အလြမ္းေတြလည္း
ေဝးပါမယ္ကြယ္...
****
ခ်စ္တယ္... နင္ရဲ႕
သိုက္စိုး
သိုက္စိုး
