Friday, September 28, 2007

Poem part -5

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အာဇာနည္ သံဃာမ်ားအတြက္ ဂုဏ္ျပဳကဗ်ာ..


/p>

အာဇာနည္ သံဃာမ်ား

ေအးစက္ေနတဲ့ ထမင္းလု္ေတြကို

အသက္သြင္းဖို႕ သူတို႕ စေတးတယ္

ေသြးထြက္မွာကို မမွဳ၊

ေတာက္ေခါက္သံေတြေနာက္က ရန္ၿငိဳးေတြကို

ၿငိမ္းသတ္ေနဆဲ၊ မနက္ျဖန္ေတြအတြက္..

ေသနတ္သံေတြကိုလည္း မမွဳ၊

ဗလာက်င္း ေျခေထာက္ေတြက

ဒီမိုကေရစီ အာဟာရအတြက္ နင္းျဖတ္ေနၿပီ

ထမင္းငတ္တာကိုလည္း မမွဳ၊

မမွန္ရင္ မခံတတ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႕

တရားမဲ့ အာဏာေတြကို ဖီဆန္ေနဆဲ..

ရင္၀သို႕ က်ည္ဆံေတြကိုလည္း မမွဳ၊

ေဒါသ ေမာဟ နဲ႕ ေသာကေတြကို အံတုလို႕၊

သမိုင္းမွာ စံျပဳဖို႕ ....

ငါတို႕တစ္ေခတ္အတြက္ လာပါၿပီ၊

ငါတို႕ရဲ႕ အာဇာနည္ သံဃာမ်ား

Tuesday, September 18, 2007

Poem part -4

ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကမာၻေပၚက ကမာၻမေက်ာ္တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြေပါ့…



အတိုင္းမသိ

အလြမ္းေဖာင္ေပၚမွာ
သံေယာဇဥ္ ႀကိဳးေတြခ်ည္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ္ အေမွ်ာခံခဲ့ရၿပီ...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ပင္လယ္ႀကီးဆီ...


စြန္႕ပစ္ခံ

ၾကယ္ေႂကြညရဲ႕ ေကာင္းကင္တစ္ခု
ျပန္ရဖို႕ ဆုေတာင္း
ခဲ့..
ဘယ္သူ ေကာင္း
ခဲ့တယ္
မျငင္းပါဘူး..
တကယ္ေတာ့..
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူမရဲ႕ လူေဟာင္းေပါ့..

.

Story

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေမးလ္ နဲ႕ ပို႕ေပးလိုက္တဲ့ story ေလးတစ္ခုပါ… လူေတြဟာ အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ေနာက္ ဘ၀ေဟာင္းကို ေမ့တတ္ေလ့ရွိတယ္ဆုိတာေလးကို သနားစရာပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္နဲ႕ ထင္ဟပ္ျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္…



There was a blind girl who hated herself just because she was blind. She hated everyone except her loving boyfriend. He was always there for her. She said that if she could only see the world, she would marry her boyfriend.

One day, someone donated a pair of eyes to her and then she could see everything, including her boyfriend. Then her boyfriend asked her, “ now that you can see the world, will u marry me?” The girl was shocked when she saw that her boyfriend was blind, too and refused to marry him.

Her boyfriend walked away in tears and later, wrote a letter to her saying “ JUST TAKE CARE OF MY EYES PLEASE “.

This is how humans change when their status changes. Only few remember what life was before, and who has always been there in the most painful situations.

Sunday, September 16, 2007

My first part-time job

၁၆.၉.၂၀၀၇

ဒီေန႕ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္စလုပ္ ျဖစ္တယ္.. အခ်ိန္ပိုင္းေပါ့။

စကၤာပူေရာက္ကတည္းက ၆လ အတြင္း ပထမဆံုး ၀င္ေငြ၊.. အလုပ္ကေတာ့ Agency တစ္ခုမွာဗ်။ သူက ပံုမွန္ေတာ့ အလုပ္မရွိဘူး။ မဂၤလာေဆာင္တို႕၊ party ပြဲတို႕ကို စီစဥ္ေပးတာေပါ့.. အဲဒီမွာ waiter တို႕ ဘာတို႕ေနရာမွာ လူလိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္က သူငယ္ခ်င္းကို ေခၚတာ၊ ဒီေကာင္ မလုပ္အားလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္လုိက္တာေပါ့။ တစ္နာရီကို စကၤာပူေငြ ၆က်ပ္ရတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ စလုပ္စ ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ပင္ပန္းတယ္။ ထိုင္ရတာ နာရီ၀က္ေတာင္မရွိဘူး။ ၇နာရီဆက္တိုက္ လိုတာေတြလိုက္လုပ္လုိက္၊ ပိုေနတာေတြျပန္သိမ္းလုိက္နဲ႕... ဖူးးး... ဖတ္ဖတ္ကို... ေမာေတာ့မေမာဘူးဗ်... ေညာင္းေနတာ၊ ေျခေထာက္ေတြေလ။ ပါးစပ္လည္း မထူးပါဘူး.. Any drink, Sir/Madam ? နဲ႕ Thank you ကို အခါတစ္ရာ မက ေျပာခဲ့ရတယ္.. ဒါေတာင္ buffet ျဖစ္လုိ႕ သိပ္မပင္ပန္းတာတဲ့. အတူတူ လုပ္တဲ့ ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းကေျပာတယ္.. ဟီး.. သည္ၾကားထဲ ဖန္ခြက္တစ္ခြက္ ခြဲခဲ့ေသးတယ္.. ဗန္းေပၚမွာ တင္ရင္းနဲ႕ ေမွာက္က်တာပါဗ်ာ.. ေသၿပီဆရာပဲ ထင္လုိက္တာ.. ဘာမွမေျပာလို႕ေတာ္ေသးတယ္.. သူ႔တို႕ဆီမွာ အဲဒါေလးတစ္ခုလည္းမဆိုးဘူးဗ်.. အဲဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့ရင္ မန္ေနဂ်ာကတန္းေရာက္လာၿပီး သူ၀င္ထိန္းလုိက္တယ္.. (ပစၥည္းက သူတို႕ပစၥည္းပါ) ဘာမွလည္းျပန္ေလ်ာ္ဖို႕ မေတာင္းဘူး။ ကိုယ္အမွားလုပ္မိတာအတြက္ သူတို႕တာ၀န္ယူေပးတယ္.. ကၽြန္ေတာ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာေပါ့။ တျခား တျခားေသာ အလုပ္ေတြမွာလည္း ဒီလုိမ်ိဳးသ႑န္တူေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲ… ကိုယ္ကသာ အလုပ္ခ်ိန္မွာ မခိုမကပ္ လုပ္ေပးဖို႕ေတာ့ လုိတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စလုပ္စ ဆိုေတာ့ ‘အ’ တာေပါ့ဗ်ာ။ ေတြ႕တာေတြအကုန္ ျဖည္႕လုပ္ေပးတာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး သူမ်ား ၿငိဳျငင္တာ မခံခ်င္တာလည္း ပါတာေပါ့။

ဒါနဲ႕ အဲဒီ မဂၤလာေဆာင္အေၾကာင္းလည္းဆက္အံုးမယ္ဗ်.. ေနရာက Singapore Art Museum မွာ လုပ္တာ။ ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ ကုန္မွာပဲ။ Glass Hall လို႕ေခၚတဲ့ ဖန္နဲ႕ လုပ္ထားတဲ့ Hall ႀကီးထဲမွာ ခန္းမတည္ၿပီး အျပင္ဘက္မွာက တစ္ဖက္ စား၀ုိင္း ေလး၀ိုင္းစီေလာက္ေပါ့.. ခန္းမ နံရံက ဖန္ဆိုေတာ့ အျပင္ကေန အထဲကိုျမင္ရတဲ့သေဘာေပါ့ဗ်ာ.. အစားအေသာက္ေတြကလည္း စပယ္ရွယ္ေပါ့.. တက္ေရာက္တဲ့လူဦးေရကေတာ ၂၀၀ ေလာက္ရွိတယ္ဗ်.. Buffet (ဘူးေဖး) ပံုစံေကၽြးတာပါ… ဟင္းေတြက ကုန္ေတာင္မကုန္ဘူး.. အခမ္းအနားသာၿပီးသြားတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ ဟင္းေတြဆို ေလ်ာ႔တယ္လို႕ကို မထင္ရတာ။ ေသာက္စရာေတြကေတာ့ coke, 7up, White/Red wine, Fruit Punch, Beer, Champaign, Luis 13 (Martini လုိမ်ိဳးလို႕ေျပာတယ္ခင္မ်), ေကာ္ဖီ နဲ႕ လဖက္ရည္ လည္း ပါေသးသဗ်.. ဟဲဟဲ.. သည္ေလာက္ဆို ေတာ္ေလာက္ၿပီထင္ရဲ႕.. သူမ်ားမဂၤလာေဆာင္အေၾကာင္းကို ေဖာက္သည္ျပန္ခ်တာ.. ေနာက္ဆံုးတစ္ခုဗ်ာ.. ဟီးဟီး.. အဲဒီမဂၤလာေဆာင္လာတဲ့သူေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို တန္းတူဆက္ဆံတာပါ။ Waiter ရယ္ဆိုၿပီး ခုိင္းတဲ့ပံုစံမ်ိဳးသိပ္မရွိၾကဘူး… သူတို႕ လုိတာရွိရင္ ေတာင္းၿပီး… thank you ဆိုတာအၿမဲတမ္းေျပာေလ့ရွိတယ္… သံုးၿပီး ပန္းကန္တို႕ ဖန္ခြက္တို႕ကို သိမ္းရင္လည္း.. သူတို႕မွီသေလာက္ ကမ္းေပးေလ့ရွိတယ္… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားလုိ႕ ထင္တယ္ဗ်ာ… သူတို႕လည္း ဒီလုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ဘူးၾကမွာပဲေလ..

ေ၀ါဟာရ အရွင္း

Champaign = ရွန္ပိန္

Buffet = ဘူေဖး… အစားအစာမ်ားကို ခင္းက်င္းထားၿပီး..မိမိအလိုရွိရာကို ကိုယ္တိုင္ယူ သံုးေဆာင္နိုင္ေသာ ပံုစံ။

Punch = သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ကို အျခားေဖ်ာ္ရည္တစ္မိ်ဳး (သို႕မဟုတ္) အရက္၊ ၀ုိင္ အစရွိသည္ျဖင့္ ေရာစပ္ၿပီး ရရွိေသာအရည္တစ္မ်ိဳး။

Friday, September 14, 2007

Funny letter

တစ္ေန႕ က စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရဲ႕ ေၾကာ္ျငာ အဖံုးမွာ ေတြ႕လို႕ ဗ်.. ဟာသေလးတစ္ခုပါ. ဖတ္ဖူးရဲ႕လားမသိဘူး.. အရင္ကေတာ့ ျမင္ဖူးသလိုပဲ..



Dear Troubled User,

This is a very common problem that men often complain about.
Many people upgrade from GIRLFRIEND 7.0 to WIFE 1.0.1 thinking that it is just a utilities and entertainment program. WIFE 1.0.1 is an OPERATING SYSTEM and is designed by its Creator to run EVERYTHING. It is also impossible to delete WIFE 1.0.1 and return to GIRLFRIEND 7.0. It is impossible to uninstall, or purge the program files from the system once installed.

You cannot go back to GIRLFRIEND 7.0 because WIFE 1.0.1 is designed not to allow this. Look in your WIFE 1.0.1 manual under WARNINGS: ALIMONY AND COMMUNITY PROPERTY. I recommend that you just keep WIFE 1.0.1 and work on improving the situation. I suggest installing the background application YES DEAR 2.7 to alleviate your program problems.

The best course of action is to enter the command C:\APOLOGIZE because ultimately you will have to give the APOLOGIZE command before the system will return to normal anyway.

WIFE 1.0.1 is a great program but it tends to be very high maintenance. WIFE 1.0.1 does come with several support programs such as CLEAN AND SWEEP 3.0, COOK IT 1.5, and SEX 4.2, however be very careful how you use these programs. Improper use will cause the system to launch the program NAG 9.5. Once this happens, the only way to improve the performance of WIFE 1.0.1 is to purchase additional software. I recommend FLOWERS 2.1 and DIAMONDS 5.0.

WARNINGS !! Do not under any circumstances install SECURITY WITH SHORT SKIRTS 3.3. This application is not supported by WIFE 1.0.1 and will cause irreversible damage to the operating system.

Best of Luck,

Tech Support.

Thursday, September 13, 2007

Poem part-3

ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘ၀ တစ္ခုထဲက ညတစ္ခုအေၾကာင္းပါ။


5. ညတစ္ခုအေၾကာင္း

ည……. အဲဒီ့ည

အလြမ္းတြင္းထဲကို ငါက်သြားတဲ့ည

ည……. အဲဒီ့ည

အခ်စ္ေတြ အက်ဥ္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့ည

ည……. အဲဒီ့ည

အသက္မပါဘဲနွလံုးခုန္ေနဆဲ ည

ည……. အဲဒီ့ည

မ်က္ရည္နဲ႔ကဗ်ာေတြကို

တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ည

ည……. အဲဒီ့ည

ငါ့အေတြးေတြ နိဂံုးမဲ့ေနတဲ့ ည

ည……. အဲဒီ့ည

သူ႔ရဲ႕ေကာက္ေၾကာင္းေလးေတြ

အာရံုမွာေပၚလာတဲ့ ည

ည……. အဲဒီ့ည

အေႏြးဓါတ္ကေလး

အေ၀းထြက္ေျပးေနဆဲ ည

ည……. အဲဒီ့ည

အိပ္မက္ေတြမွာ သူ႔ပါးျပင္ဆီမွ

အနမ္းေတြယူဖို႔ ႀကိဳးစားမိတဲ့ ည

ေကာင္မေလးရယ္ သတိရလိုက္တာကြယ္…..


Tags:

Wednesday, September 12, 2007

Book Review 1

ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြထဲက အႀကိဳက္ဆံုးအခ်ိဳ႕ကို ျပန္ေရးခ်င္ပါတယ္။ စာအုပ္အၫႊန္းေလးေပါ့ဗ်ာ။

ပထမဆံုးအေနနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ကိုးတန္းေလာက္က ဖတ္ခဲ့တဲ့ ၀ထၳဳေလးတစ္ပုဒ္အေၾကာင္း ေပါ့။ ဆရာတင့္တယ္ရဲ႕ ကမၼဖလ ဆိုတဲ့ ၀ထၳဳေလးျဖစ္ပါတယ္.. အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ကံ ကံ၏ အက်ိဳး လို႕ဆိုလိုပါတယ္္။

ကိုလုိနီေခတ္နဲ႕ ဂ်ပန္၀င္ကာစ အခ်ိန္ကို ေနာက္ခံထားတာျဖစ္ၿပီး ေရးသားခဲ့တဲ့ခုနွစ္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ သာမာန္စာအုပ္ဆိုင္ႀကီးေတြမွာေတာ့ ေတြ႕ရခဲပါတယ္။ အဲဒီ စာအုပ္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းဆင္ထားပံုဟာ အခုေခတ္အထိ ေပၚခဲ့တဲ့ ၀ထၳဳေတြထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆန္းျပားတဲ့ ၀ထၳဳတစ္ပုဒ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္က စာေပဗိမာန္ဆုအတြက္ လ်ာထားခံခဲ့ရေသာ္လည္း ဇာတ္လမ္းမွာ လူသတ္တာေတြမ်ားေနတဲ့အတြက္ ပယ္ခ်ခံခဲ့ရတယ္လုိ႕ ဆရာတင့္တယ္က ဆိုထားပါတယ္။ တကယ္လည္း ၀ထၳဳတစ္ပုဒ္လံုးရဲ႕ ေက်ာ႐ိုးဟာ ကလဲ့စားေခ် တဲ့အေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္.. ဒီအခ်က္ေၾကာင့္လည္း ေနာက္ပိုင္း ထုတ္ေ၀ခြင့္ မျပဳသလားဟု ထင္ေကာင္းထင္ရပါတယ္။ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္က ေကာင္းသည္ဟု မဆိုနုိင္ေသာ္လည္း ထိုရည္မွန္း္ခ်က္ကို ေအာင္ျမင္ဖို႕ သူ႕ရဲ႕ အကြက္ဆင္ပံု၊ စဥ္းစားဥာဏ္ နဲ႕ စေတးခဲ့တာေတြဟာ ပီျပင္ၿပီး လက္ေတြ႕က်လွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကို အဓိက ဆြဲေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္း အဆင္၊ စာေရးဆရာ ရဲ႕ တင္ျပပံုနဲ႕ ၀ထၳဳထဲမွာ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕ psychological(စိတ္ပညာ) အရ စဥ္းစားသြားပံုေတြဟာ တကယ့္၀ထၳဳေကာင္းတစ္ပုဒ္ရဲ႕ အဂၤါရပ္ေတြလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ျမင္မိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဆရာတင့္တယ္ရဲ႕ ဥပမာေပး ခုိင္းနွိဳင္းပံုေတြဟာ ျမင္လြယ္သိလြယ္ၿပီး ဆိုလိုရင္းကို ႁခြင္းခ်က္မရွိ ထိေရာက္ေစပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စာျမည္း အေနနဲ႕ ေပးခ်င္ေသာ္လည္း ေလာေလာဆယ္ ၀ထၳဳမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အတူ မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ စာၫႊန္းကိုပဲျပဳစုေပးလုိက္ပါတယ္။ အားလံုးကိုလည္း ႀကံဳႀကိဳက္တဲ့အခါ ဖတ္ၾကည္႕ဖို႕ တိုက္တြန္းပါရေစ ခင္မ်ာ….

Tuesday, September 11, 2007

Once upon a time

အားလုံးလိုလို ခ်စ္တဲ့ သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္နဲ႕ Lyrics က႑ကို စတင္ခ်င္ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္နွစ္ေခါက္နားေထာင္ နားေထာင္၊ မရိုးတဲ့ သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ ပါ။



တစ္ခါတုန္းက

ျပန္မဆံုနိုင္ေတာ့ၿပီ အသိဆိုးေတြ… ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေကာင္းကင္မွာ ဒီမိုးေတြ သည္းေနတုန္း.. လြယ္လြယ္နဲ႕ေမ့ဖို႕ မလြယ္လို႕ မေမ့ခဲ့ အခုခ်ိန္မ်ိဳး.. ငိုခ်လုိက္..တိမ္ေတြလိုေႂကြၿပီ မ်က္ရည္မိုး

ဒီလိုမ်ိဳး မိုးေအးေအးေလး အိမ္ထဲမွာ ငါ၊ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးနဲ႕ ေတြးေဆြးဆဲ အတိတ္က အေ၀းမွာေဟ့၊ ငါ့ေဘးမွာေတြ႕၊ သူ႕ passport ပံုေသးေသးေလး ေဆးေတြမွိန္၊ ခပ္ေရးေရး၀ါး၊ အေရာင္ေတြေတာင္ထြက္ေျပးလုိ႕သြား…ေမ့လို႔မရ၊ အဲဒီ့ေန႕ေတြ ငါျမင္၊ က်ဴရွင္က အဆင္း၊ မိုးေတြရြာရင္ထီးတစ္ေခ်ာင္းေအာက္ အတူတူ လမ္းေတြေလွ်ာက္ခဲ့၊
လမ္းမွာ
ေလၾကမ္းေတြေၾကာင့္ ေၾကြမႏြမ္းတဲ့ ခေရပန္းေတြေကာက္၊
ဇာတ္လမ္းေတြ
.. သူ႔နွဳတ္ခမ္းနဲ႔ေခၽြခဲ့တဲ့ အနမ္းေတြေၾကာင့္ အခ်မ္းေတြေပ်ာက္၊
တိုးေ၀ွ႔ေနၾကပါ၊
ဒီလိုမိုးေရေတြၾကားမွာ၊ အမ်ိဳးေတြေတြ႕သြားမလား၊ တခ်ိဳ႕တေလ အေဖၾကားမလား၊ စိုးရိမ္တတ္သူ၊ ငါတို႔ေတြေ၀၀ါးစြာ မက္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္ကလည္း၊ က်ိဳးေၾကေခ်မြကာ ပ်က္ခဲ့တဲ့ မိုးေရေတြၾကားမွာပဲ...တို႔ေတြကမာၻျခားကာ ေ၀းသြား၊ ဟိုမွာ မင္းက်န္းမာေရး ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ မွာခ်င္တယ္၊ မေမ့ပါနဲ႔၊
႐ုပ္ရွင္ေတြထဲက
အတို္င္းဆို ေတာ္ေတာ္ေလး ေအးမွာပဲ....
အေဖာ္ေလွာ္ေတြ ေတြ႕ကာ၊ ေပ်ာ္ ေပ်ာ္ေနမွာ.. ဖုန္းဘယ္ေတာ့ေခၚမလဲလို႕ ေမွ်ာ္ေနတာ။

ျပန္မဆံုနိုင္ေတာ့ၿပီ အသိဆိုးေတြ… ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေကာင္းကင္မွာ ဒီမိုးေတြ သည္းေနတုန္း.. လြယ္လြယ္နဲ႕ေမ့ဖို႕ မလြယ္လို႕ မေမ့ခဲ့ အခုခ်ိန္မ်ိဳး.. ငိုခ်လုိက္တိမ္ေတြလိုေႂကြၿပီ မ်က္ရည္မိုး..

စာလည္းမက်က္ခ်င္ပါ ငါ၊ ညဘက္တိုင္းဆက္တိုက္ထည္႕မပ်က္မကြက္

အိပ္မက္ေတြမက္ရင္ ငါ၊ ခ်က္ခ်င္းအိပ္မက္ထဲ ပတ္ရင္းရွာ… မိုး မိုး မိုးက၊ ရက္နွစ္လတိုး ေျပာင္းလဲခဲ့ နွဳတ္ဆက္ရင္းသာငို… တစ္ခါတုန္းက ငါ့ဘ၀ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ အသက္သြင္းထား လက္ငင္းကမာၻ ပ်က္ယြင္းကာၿပိဳ၊ ငါဆိုတဲ့ ဒီသီခ်င္း၊ မင္း ဟိုကေန နားေထာင္ေနမလား.. ရဲမင္းသိန္းဆိုတဲ့ ခ်ာတိတ္၊ သူ႕ရဲ႕အသံကို ၾကားေယာင္ေနမွာ.. ခဏေလာက္ေျဖပါ၊ နီစပ္စပ္ အသားေရာင္ေတြၾကား.. ကိစၥမ်ားေျမာင္ေနကာ၊ ဘာေၾကာင့္ ဟိုက တျခားေကာင္ေတြ စကား.. နားေယာင္ေနမွာလဲ…ဒါကသက္ေသ၊ ကဗ်ာစပ္ေန ဒီမွာ... ေနာက္လွည္႕ၾကည္႕လွည္႕၊ အဲဒီ ကဗ်ာစာရြတ္ေတြ ၀ါဖန္႕ေနၿပီကြာ.. ေဟာင္းခဲ့ၿပီပဲ၊ မၾကာမၾကာ chat ေတြ၊ internet ေတြအထိ ငါ၊ ငယ္ငယ္တုန္းက မင္းနာမည္ကို အခါခါ ရွာဖတ္ေနမိတာ၊ အနာဂတ္ေတြ ရွိမွာပဲ၊ နွဳတ္ခမ္းေတြေတာင္ ျပာ၊ အျပတ္ေအးသည္႕ည.. မိုးေတြၾကား လမ္းေတြ ေလွ်ာက္ကာပတ္၊ အေတြ႕အထိက ခ်မ္းေနသေလာက္၊ ငါ မရပ္ေျပးၿပီးရွာ.. အနမ္းေတြေပ်ာက္၊ ကမာၻတစ္ဖက္ အေ၀းႀကီးက၊ အလြမ္းေတြေၾကာင့္ အနာ မက်က္ေသး သည္႕ အရာ၊ ေဆးမရွိပါ၊ ျမန္မာျပည္ကေန အမွာ ဆက္ေႁခြမိတာ.. မိုးေတြရြာလ်က္ ေဟ့ ဒီမွာ..

ျပန္မဆံုနိုင္ေတာ့ၿပီ အသိဆိုးေတြ… ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေကာင္းကင္မွာ ဒီမိုးေတြ သည္းေနတုန္း.. လြယ္လြယ္နဲ႕ေမ့ဖို႕ မလြယ္လို႕ မေမ့ခဲ့ အခုခ်ိန္မ်ိဳး.. ငိုခ်လုိက္..တိမ္ေတြလိုေႂကြၿပီ မ်က္ရည္မိုး

မွန္မွန္ေျဖ.. အရင္က ဇာတ္လမ္း၊ လြမ္းသလား ေမးခ်င္၊ ကမာၻတစ္ျခမ္းကြာေ၀းဆဲ.. မင္းရဲ႕အလွမွန္းကာေတြျမင္တမ္းတ..အေဆြးသီခ်င္းေတြ..မဆိုခ်င္ဘဲနဲ႔ ဆိုေနရၿပီ....
အကယ္၍ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ မင္းမွတ္မိအုံးမလား.. ငါ့အခန္းတခါးေစ့ရင္း....
ရွိခဲ့တဲ့အတိတ္က.ၿပီးခဲ့တဲ့ကိစၥေတြ..မသိခဲ့သလိုိမ်ိဳးဘဲ...အခိ်ဳးနဲ႔ေနဖို႔လည္း..မလြယ္လို႔ဘဲ..
တကယ္႔ကိုပဲ မစဲတဲ႔မိုးထဲမွာ၊ဘယ္လိုလည္း..မိုးရယ္၊ အၿငိဳးနဲ႔ ရြာခဲ့သလိုပဲ...
တစ္ခါတည္းကို ငါ့အသည္းကိုခြဲ.....ေသသြားၿပီ....ဘာနဲ႔သၿဂိဳလ္မလဲ, ဟင္ ??

Sunday, September 9, 2007

Poems 2



အခု ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ကဗ်ာေလးေတြေတာ့ ေရးျဖစ္ေနတယ္ဗ်ာ..

တစ္ခါတစ္ေလ ဦးေနွာက္က ေတာက္တိုမယ္ရ အဂၤလိပ္လုိလည္း စဥ္းစားမိတယ္ဗ်

3. Wait me, baby.

Fire the seas,
Bury the mountains,
Bringing blue nights,
Miles are passed through,
I’ll be there for you...

ဒါကေတာ့ ကာရံမွီ အလြမ္းကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ..

4. ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေလး
ကမာၻ႕တစ္ဘက္က လမထြက္တဲ့ ညတစ္ရက္လို
ငါ့တစ္သက္ကို အရခက္တဲ့အေျဖတစ္ခုနဲ႔
အေမွာင္ေတြခ် ခဲ့သူေရ….
နင့္ရဲ႕မေပးခ်င္တဲ့ ေမတၱာေတြ ေျမခေနလည္း
ငါ့ဘက္က သစၥာေတြ ေႂကြက်မသြားပါဘူး
မေျပာင္းလဲတဲ့ျမတ္နိုးခ်င္းေတြနဲ႔အတူ
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသူတစ္ေယာက္ေပါ့..

Saturday, September 8, 2007

History

ဘာလိုလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္ Blog ေလးတစ္ခုေတာ့လုပ္ျဖစ္သြားၿပီ.. ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ဗ်ာ အသိဥာဏ္နဲ႕ ဗဟုသုတေတြ ဖလွယ္ခ်င္တာပါ.. ကိုယ္ပိုင္အိမ္ကေလးတစ္လံုးရလုိက္သလိုေပါ့.. ကုိယ့္အိမ္အလည္လာသူကို ကိုယ္သိတာေတြ ေျပာျပရင္း ဧည္႕ခံမယ္.. အႀကံအဥာဏ္ေတာင္းခံမယ္.. မိတ္ဖြဲ႕မယ္ေပါ့.. ေနာက္..ကိုယ္အားခ်ိန္မွာလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္ကို သြားလည္မယ္.. တိုးတက္မွဳေတြေလ့လာမယ္ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစံုေဆြေႏြးၾကမယ္ေပါ့..

အရင္ကဆို ေက်ာင္းကအျပန္ ကားေပၚမွာ ကဗ်ာေလးေတြစိတ္ထဲမွာေရးေလ့ရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခုဆို blog အေၾကာင္းကိုလည္းစဥ္းစားလာတတ္ပါၿပီ.. ေတး မွတ္ထားၿပီး တစ္ခါတစ္ေလ ေမ့မွာစိုးတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းစာအုပ္ေက်ာဖံုးေလးေတြမွာ ေရးခ်ထားရပါတယ္.. အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘယ္လိုျပင္လုိက္မယ္ေပါ့.. blogger အသစ္စက္စက္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀အစေပါ့ဗ်ာ..
ကၽြန္ေတာ္ blog အေၾကာင္း ၾကားဖူး၊သိဖူးတာေတာ့ ၾကာပါၿပီ.. တကယ္စေရးျဖစ္တာကေတာ့ Planet forum ကျမန္မာ blog ေရးနည္းကိုဖတ္ၿပီးမွပါ.. ပထမဆံုးစဖတ္ျဖစ္တဲ့ ကိုေမာင္လွရဲ႕ blog ဟာကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး blog ေရးခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္.. အဲဒီကေနမွတစ္ဆင့္ ကိုညီလင္းဆက္၊ကိုရန္ေအာင္၊ မေမတို႕ pages ေတြဆီေရာက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလး blog သုတစံုခဲ့ပါတယ္..ေနာက္ၿပီး ရန္ကုန္နဲ႕ မႏ ၱေလးမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့seminor ပြဲေတြရဲ႕သတင္းေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္ msg ေတာ္ေတာ္ရလုိက္ပါတယ္……
တကယ္တမ္း blog ေရးမယ္ဆိုေတာ့အေရးအသားက လိုလာပါၿပီ.. ငယ္ငယ္ကတည္းက စာစီစာကံုုးတို႕ ျမန္မာစာတို႕မွာအားနည္းခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္.. အခုေတာ့ ကိုယ္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းသလိုမ်ားျဖစ္ေနမလား…။ ဒါေပမယ့္ စာေရးတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၀ါသနာပါပါတယ္.. အထူးသျဖင့္ ကိုရန္ေအာင္ရဲ႕ post တစ္ခုမွာ ဖတ္မိတဲ့ Everything is bloggable ဆိုတာေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အေၾကာင္းအရာေရးဖို႕မရွားဘူးလို႕ လက္တို႕လိုက္သလုိပါပဲ...
Blogေတြဟာ Bloggerေတြရဲ႕ကိုယ္ပိုင္စာနယ္ဇင္း၊ ဂ်ာနယ္၊ စာအုပ္ ေတြလိုျဖစ္ပါတယ္.. ကိုယ္တင္ခ်င္ေသာစာမူကို လြတ္လပ္စြာ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္တင္ခြင့္ရွိၿပီး.. editor ကလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သာ ျဖစ္ပါတယ္.. မိမိ ေဆာင္းပါး၊ ၀ထၳဳ၊ ကဗ်ာကို အပယ္မခံရဘဲ တင္နုိင္တာကေတာ့ အားသာခ်က္ျဖစ္ၿပီး.. အခ်ိန္နွင့္ေငြကိုလုိသလို ေပးေနရတာကေတာ့ အားနည္းခ်က္တစ္ခုေပါ့…. ဒါေၾကာင့္ single-user blog ေတြမွာ ကိုယ့္blog ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းဟာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း နွင့္သာ ဆိုင္ပါတယ္..
ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ blog စေရးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေပါ့။ ဟီး..မဆိုင္တာေတြမ်ားပါသြားလားမသိဘူး..

Thursday, September 6, 2007

My Home Town

ကၽြန္ေတာ့္ဇာတိခ်က္ေခၽြေမြးရပ္ေျမကေတာ့ ျပည္ၿမိဳ႕ေပါ့ဗ်ာ.. ေရွးတုန္းကေတာ့ သေရေခတၱရာ လို႕သမုတ္ပါတယ္… ၿဗိတိသ်ွ ကိုလိုနီေခတ္က အဂၤလိပ္လို Prown လို႕လည္းေခၚခဲ့ၾကသတဲ့.. ပဲခူးတိုင္းအတြင္းမွာတည္ရွိၿပီး ယခုအခါ ပဲခူးတိုင္းအေနာက္ပိုင္းရဲ႕ တရား၀င္ၿမိဳ႕ေတာ္တစ္ခု ျဖစ္ေနပါၿပီ.. ရန္ကုန္ကေန bus ကားျဖင့္ ၆နာရီေလာက္ စီးရပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္တို႕ၿမိဳ႕ရဲ႕ အထင္ကရေနရာေတြကေတာ့ ေရႊဆံေတာ္ဘုရား၊ မင္းႀကီးေတာင္၊ န၀ေဒးတံတား တို႕ျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊဆံေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ထူးျခားမွဳကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေတာ္ရဲ႕ ဆံေတာ္ကို ကိန္း၀ပ္တည္ထားကိုယ္ကြယ္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္.. ဘုရားႀကီးရဲ႕ရင္ျပင္ေတာ္မွာ စြယ္ေတာ္တိုက္တစ္ခုရွိၿပီး သံုးနွစ္ကိုတစ္ႀကိမ္ တန္ေဆာင္တိုင္လမွာ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကို ၿမိဳ႕တြင္းလွည္႕လည္အပူေဇာ္ခံေလ့ရွိပါတယ္.. မင္းႀကီးေတာင္ကေတာ့ ေရႊဆံေတာ္ဘုရား တည္ရွိရာအနီးမွ သမိုင္း၀င္ေတာင္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ယခုအခါ န၀ေဒးတံတားႀကီးျဖင့္ ဧရာ၀တီအေနာက္ဖက္ကမ္းသို႕ ဆက္သြယ္ထားပါတယ္…
ကၽြန္ေတာ့္ဆရာတစ္ေယာက္က ျပည္ၿမိဳ႕ဟာ လူေနထိုင္မွဳစရိတ္(living cost)သက္သာေသာေၾကာင့္ ပင္စင္စားမ်ား ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ေလ့ရွိ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ေတာ့ ျပည္ဟာ တျခားၿမိဳ႕ႀကီးေတြနွင့္ယွဥ္လွ်င္ ေခတ္မွီဖြင့္ၿဖိဳးတိုးတက္မွဳ မျမင့္ေသာ္လည္း ေအးခ်မ္းတဲ့ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕လို႕ ဆိုနိုင္ပါတယ္.. ညဘက္ပိုင္းမ်ားမွာ ျပည္တကၠသိုလ္အနီးတ၀ိုက္ ေက်ာင္းသားမ်ားျဖင့္ စည္ကားေလ့ရွိပါတယ္..
ျပည္ရဲ႕နာမည္ႀကီးအစားအစာေတြကေတာ့ ထမင္းသုတ္၊ မုန္႕ပစ္သလတ္ (မုန္႕ျပားသလတ္)၊ ေကာက္ညႇင္းေပါင္းနဲ႕ ပလာတာေပါ့ဗ်ာ… ရာသီအသီးအနံွအျဖစ္ ၾသဇာသီးကလည္း trade mark တစ္ခုေပါ့.. ၿမိဳ႕ဧရိယာ အက်ယ္ႀကီးမဟုတ္တဲ့အတြက္ တစ္ပတ္ေလာက္အခ်ိန္ယူ လည္ပတ္လွ်င္ကို ေနရာေတာ္ေတာ္စံုနိုင္ပါတယ္.. ၿမိဳ႕ရဲ႕ အလည္မွာေတာ့ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ေၾကးရုပ္ႀကီးကို ခန္႕ညားထယ္၀ါစြာျမင္ေတြ႕နိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္.. အဲ..ေနာက္တစ္ခု.. ျမန္မာတစ္နိုင္ငံလံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ၿမိဳ႕တည္းသာက်င္းပတဲ့ ဥာဏ္ရုိး႐ွဳိ႕ ပြဲေတာ္ကလည္း နွစ္စဥ္နွစ္တိုင္းကၽြန္ေတာ္ဆင္ႏႊဲေနက် ပြဲတစ္ခုေပါ့… ၀ါးအမ်ိဳးအစားတစ္မိ်ဳးျဖစ္တဲ့ ဥာဏ္ရိုးကို တပို႕တြဲလျပည္႕ေန႕မနက္ေစာေစာအခ်ိန္မွာ ဘုရားတစ္ခ်ိဳ႕ရွိ ရင္ျပင္ေပၚ၌ မီးပံုပြဲသဏၭာန္ျပဳလုပ္ၿပီး မီး႐ွဳိ႕ပူေဇာ္ၾကခ်င္း ျဖစ္ပါတယ္.. ရာသီဥတုေအးတဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ.. ဥာဏ္႐ွဳိးရွဳိ႕ပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားကို အေႏြးဓါတ္ရေစသည္ဟု ယူဆၿပီး ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္… လာေရာက္ဆင္ႏႊဲသူမ်ားအတြက္ လွဴဒါန္းေသာ ထမင္းႏွဲကလည္း ပူပူေႏြးေႏြးနဲ႔ ပြဲေတာ္ရဲ႕သဏၭာန္ကိုပိုမို ပီျပင္ေစပါတယ္..
ျပည္ၿမိဳ႕မွာ စုစုေပါင္း ဘုရား ၈ ဆူခန္႕ေလာက္္ရွိပါတယ္.. ဘုရားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ၿမိဳ႕တြင္းမွာ တည္ရွိၾကၿပီး သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ဖို႕ အလြန္လြယ္ကူပါတယ္.. ၿမိဳ႕တစ္ဖက္ အ၀င္ရွိ “ဘုရားႀကီး” ဘုရားမွာလည္း ထုထည္ႀကီးမွာေသာသမိုင္း၀င္ဘုရားတစ္ဆူျဖစ္ပါတယ္… သားငါးေစ်းေပါင္း ခန္႔မွန္းေခ် ၃၊ ၄ ခုေလာက္ရွိပါတယ္… ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္အနီးရွိ ညေစ်းတန္းမွာလည္း ညအခါ လည္ပတ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ အစားအစာေစ်းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္… ဆက္သြယ္ေရးနွင့္ပတ္သတ္ၿပီး GSM ဖုန္းမ်ားအသံုးျပဳနိုင္ၿပီး.. Internet မွာေတာ့ ယခုအခ်ိန္ထိ Dial-upအဆင့္ ဆိုင္မ်ားသာရွိပါေသးတယ္..
တကယ္ေတာ့ျပည္အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ေရးရင္ ပိုျပည္႔စံုမယ္လို႕ထင္ပါတယ္.. အခုေတာ့အေ၀းကပဲ ျမင္ေယာင္ရင္း ေရးနုိင္ပါေတာ့တယ္… ကၽြန္ေတာ္လြမ္းတဲ့ မိသားစုထမင္း၀ိုင္းေလးကုိျမင္ေယာင္ရင္း.. ကၽြန္ေတာ္လြမ္းတဲ့ ထမင္းသုတ္တစ္ပြဲကုိျမင္ေယာင္ရင္း… ကၽြန္ေတာ္လြမ္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျမင္ေယာင္ရင္း.. ကၽြန္ေတာ္လြမ္းတဲ့ မီးပ်က္ညေတြကိုျမင္ေယာင္ရင္း… ကၽြန္ေတာ္သိပ္လြမ္းတဲ့ #$&#!! ကိုျမင္ေယာင္ရင္း… အင္း…တစ္ေန႔ေတာ့ အေရာက္ျပန္ရမွာေပါ့…..

Tuesday, September 4, 2007

Poems

ကၽြန္ေတာ္စကားေျပအေရးအသားမေကာင္းသလို ကဗ်ာေရးလည္းအဆင္မေျပပါ.. သို႕ေသာ္လည္း ကိုယ္ပိုင္ကဗ်ာေလးမ်ားျဖစ္သည္႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ပိုင္ blog မွာတင္ထား ခ်င္ပါသည္.. အမ်ားစု ကာရံကိုအေျခခံထားပါသည္.. မ်က္လံုးျဖင့္ျမင္၍ နွလံုးသားအားျဖင့္ ဖတ္ၾကပါကုန္…

1. Several အလြမ္းမ်ား (သို႔မဟုတ္) သူမခ်စ္ေသးဘူး

ေကာင္မေလးရယ္..
နင့္ကိုေတြ႔ရင္ သိပ္ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြပဲ
ေျပာခ်င္ေနမိတယ္..
နင့္အေၾကာင္း စဥ္းစားရင္းန႔ဲ မအိပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ညေတြလည္းမ်ားေနပါၿပီ..
အေဖာ္ရယ္ဆိုလို႔ အထီးက်န္ေနတဲ့ poem ေလးေတြရယ္၊
မ်က္ရည္ေတြန႔ဲအတူ ငိုသံေလးေတြရယ္ပဲ ရွိတာပါ.
အခုေန နင္ဖုန္းဆက္ရင္ ေပ်ာ္လုိ႔ရေအာင္
ငါရင္ခုန္သံေတြေတာင္စုထားေသးတယ္.
နင္ ငါနဲ႔အတူမရွိလည္း ကမာၻႀကီးက လံုးေနေသးတာပဲ.
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာေတာ့ နင္ငါ့ကို မုန္းေနေသးတာတဲ့
အိပ္မက္ေတြမွာေတာ့ ၿပံဳးေနေပးပါဟာ..
ငါတို႔ေတြ ဆယ္ကမာၻျခားေနလည္း
သံေယာဇဥ္ေတြကို ငါ့ဘက္ကေတာ့မဖယ္ခြာရက္ေသးဘူး..
အေတြးေတြထဲမွာ နင့္ကိုနမ္းရင္းန႔ဲ လြမ္းေနတံုးေပါ့
ေကာင္မေလးရယ္.....


2.ေတာင့္တျခင္း

အလြမ္းရက္ေတြကို ႏွင္ခ်ၿပီး..
ကံၾကမၼာဆိုးေတြ အျပင္ခဏထြက္ေပးပါ..
အရင္ကလို နင္အနားရွိတဲ့ရက္ေတြ ျပန္လိုခ်င္လို႔...

First post

ကၽြန္ေတာ္ blog ကိုစိတ္၀င္စားတာၾကာၿပီဗ်..ေလ့လာခ်င္ေပမယ့္ ေက်ာင္းစာကရွိေနေတာ့ အခ်ိန္သိပ္မေပးနိုင္ဘူးေပါ့္(ပ်င္းေနတာက ၅၀%)….. Senior bloggers ႀကီးေတြ ေရးထားတဲ့ Pages ေတြ၀င္ ဖတ္ၿပီး အားက်ခဲ့တာၾကာပါၿပီ…. ကိုယ္နဲ႕ပတ္သတ္တဲ့အေၾကာင္းေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြကို share လို႕ရသလို ကိုယ့္အတြက္လည္း မွတ္တမ္းေတြက်န္ခဲ့တာေပါ့.. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ..အခုေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာေတာ့ blog ေလးတစ္ခု စျဖစ္သြားတာေပါ့..
Free counter and web stats