Poem part- 7

စြန္႔စြန္႔စားစား ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေပါ့..

ျပန္ယူမယ့္ လြတ္လပ္ေရး

မုန္တိုင္းရဲ႕ အလြန္ ကမ္းတစ္ဖက္မွာ
လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမႀကီးကို ငါတို႕သိေနတာပဲ
သည္မွာဖက္ကမ္းဆီက ဟိုမွာဖက္ကမ္းဆီသို႕
ဘာျဖစ္လို႕ မေရာက္နိုင္ရမွာလဲ...

ၿပိဳင္တူ မေလွာ္တတ္ေသးခင္ေတာ့
ငါတို႕ေလွႀကီးလည္း
ေရွ႕ေရာက္ဖို႕ ေနာက္ --- နွစ္ ေလာက္ ေစာင့္ရအံုးမွာေပါ့...

ေလာကမွာ မာတဲ့သူ ေနရာရမယ္တဲ့..
မင္းတို႕ကလည္း မင္းတို႕လက္ေတြ မာတယ္
ငါတို႕ကလည္း ငါတို႕ စိတ္ဓါတ္ေတြ မာတယ္

မင္းတို႕လက္ေတြက
မင္းတို႕ထိုင္ခံုေတြကို မလြတ္စတမ္း ကုပ္တြယ္ထားဖို႕
ငါတို႕ စိတ္ဓါတ္ေတြက
ေလွာ္တက္ေတြကို ျပည္ေထာင္စုအတြက္ ဆုတ္ကိုင္ထားဖို႕...

မင္းတို႕မွတ္ထား...
အာဇာနည္ေတြရဲ႕ သတၱိဟာ အိပ္မက္မွာ မေမြ႕ေလ်ာ္ဘူး..
လက္ေတြ႔ကို အေရွ႕ဆံုးက ဦးေဆာင္ျပတယ္..

စဥ္းစားၾကည္႕ၾက
လြတ္လပ္မွဳေတြ က်ဥ္းသတဲ့ က်ဥ္းေနတဲ့ နယ္ေျမမွာ
ေနာင္အခါ ငါတို႕ သားသမီးေတြ အတြက္
နာမည္ေပးခြင့္ေတာင္ ငါတို႕ ရွိပါအံုးမလား

ေစာင့္ေနအံုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့
ေနာက္ထပ္ ရာစုတစ္ခုထပ္ကုန္သြားမယ္
အေျဖက ဒီအသံ၊ က်ည္ဆံနဲ႕
အဆီျပန္ေနတဲ့ မ်က္နွာပဲ..

မိစာၧ ကၽြန္းကို ေရ မႊမ္းသတ္ဖို႕အတြက္
ဒီေရကို ငါတို႕ရဲ႕ ေသြးနဲ႕ ေခၽြးေတြကပဲ
ျမႇင့္တင္လို႕ရမယ္..

သည္ေခတ္ အပိတ္ခံထားရတဲ့ ပါးစပ္ေတြဆီက
အံက်လာတဲ့ ခြပ္ေဒါင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသီခ်င္းသံဟာ
ေနာင္တစ္ေခတ္အတြက္ အလင္းအမွန္ျဖစ္ရမယ္

ငါတို႕ သိထားၾက..
တစ္ဦး တစ္ေယာက္ တစ္အုပ္စု လြတ္ေျမာက္တာဟာ
ငါတို႕တစ္မ်ိဳးလံုး လြတ္ေျမာက္ရာမဟုတ္ေသးဘူး
အေျပာင္းအလဲတစ္ခု ရွိကိုရွိရမယ္...
ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္...

ၿမိန္ယွက္တဲ့ ထမင္းတစ္လုပ္ကို စားခ်င္ရင္ေတာ့
ငါတို႕အားလံုး အရင္းထုတ္ၾကဖို႕ေတာ့ လိုတာေပါ့...

ေလွာ္တက္ကိုင္တဲ့ လက္တိုင္းအတြက္
လွဳိင္းေတြက ပိုၾကမ္းေနတယ္
အဲဒီ့လက္ေတြ မလြတ္ေသးခင္
ေလွႀကီးကို တစ္ဖက္ကမ္းစပ္အထိ
မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ပို႕ၾကဖို႕..
ကဲ... အားလံုးနိဳးၾကားၾကစို႕ကြာ..

ရန္သူရဲ႕ အလြန္ တစ္ဖက္မွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အလံထူၾကမယ္
ငါတို႕ေတြ ျပန္ယူမယ့္
လြတ္လပ္ေရး

eduking