ေအာင္စာရင္းထဲ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ မပါတဲ့ေန႔က

အႀကီး ေရးထားရင္
အေရးႀကီးတယ္ ထင္ၾကမယ္.
အဓိကက
၁.၂.၃ မတိုင္ခင္ ေနရာယူတတ္ဖို႔ပါပဲ။

စာသံုးသူမ်ားကို သံုးစား၍
ေကာင္းစားသူမ်ား စားေကာင္းေနသည္။
“အိမ္ထဲ ဝင္ၾကဟဲ့..
ဟိုမွာ ဗိုက္ပူနံကားေတြ လာေနၿပီ” တဲ့
ေမေမက ေျပာတယ္။

အေရွ႕ဆိုတာ
ေရာက္ေကာင္းတဲ့ ေနရာမွန္း
ကၽြန္ေတာ္ မေသခ်ာေသးဘူး။
ဘာမွမရွိဘူးဆိုလည္း
ဘာမွမရွိဘူးတစ္ခုခုကို သြားေတြ႕ခဲ့တယ္။

အက်ႌအသစ္နဲ႔ လူေဟာင္းေတြ၊
ေသသူအခ်င္းခ်င္း ေျမဖို႔ခ်င္သူေတြနဲ႔
အခန္းအျပင္ဖက္မွာ
ပိုမိုမြန္းက်ပ္ေနတယ္။

ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြက
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မဆုိင္ခ်င္တိုင္း
မဆိုင္ေနလိုက္ၾကပံုမ်ား..

မိန္းကေလး..
ငါ့ကို တစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့တတ္တဲ့အက်င့္ကို
နင္ ေဖ်ာက္ပါ။

အခုိးမထြက္တဲ့ သံသရာမီးရဲ႕
ဆိုးခ်က္ေၾကာင့္ပဲ

ျပက္လံုးေတြ၊ အနိုင္ဂိုးေတြ
လက္ခုပ္သံေတြ၊ မီးကင္ထားတဲ့ အသားတံုးေတြနဲ႔
ပြဲေတာ္ရက္ေတြဆီ...
စိတ္မရွိေတာ့တဲ့ အခါတိုင္း

ခြင့္လႊတ္ပါ.. သူငယ္ခ်င္းတို႔..
ငါဟာ
ေတာင္ေပၚက ပန္းကေလးရွိတဲ့ အရပ္မွာသာ
ငါေပ်ာ္တတ္လို႔။