မာန္နတ္ေရးတဲ့ နာဂစ္ဇာတ္
တစ္ညထဲပဲ…
ဒါေပမယ့္
တစ္ဘဝကို အၿမဲေရာက္သြားသလို..
အဲဒီဘဝမွာ ..
မိသားစုထမင္းဝုိင္း မရွိဘူး။
စာသင္ခံုေတြ မရွိေတာ့ဘူး။
အိမ္ မရွိေတာ့ဘူး။
ေမေမ့ရင္ခြင္ မရွိေတာ့ဘူး။
ေသာက္ေရေတြအစား
မ်က္ရည္ေတြ ဝင္လာတယ္..
စာအံသံေတြရဲ႕ ေနရာ
အစာလုသံေတြက ဝင္ေရာက္လာတယ္
ေခါင္းေလာင္းထိုးသံေတြရဲ႕ ေနရာ
လူေပ်ာက္ရွာသံေတြက
ေနရာယူၾကတယ္။
ဘုရားရွိခိုးသံေတြဟာ
နို႕စာလို႕ ေအာ္ငိုတဲ့ အသံေတြေၾကာင့္
နွဳတ္ဆိတ္ကုန္ၾကရတယ္။
ေန႕ခ်င္းညခ်င္းပဲ
ေက်ာင္းသားကေန
ငါလည္း သူေတာင္းစားျဖစ္ၿပီ ။
ေဖးမစရာ…
ငါတို႕အတြက္ အလွဴလည္း
ေခြးေတြ ဝိုင္းဆြဲၾကလို႕….
အဆီေတြ စုပ္ၿပီး၊
အသားေတြ ထုတ္ခံရလို႕…..
ေလွာ္တက္တစ္ေခ်ာင္းဟာ
တဲစတစ္ခု ျဖစ္သြားလို႕။
ငါ့အတြက္
ေခၚစရာ အေဖရယ္ မက်န္၊
ေတာ္စရာ အေမရယ္ ျပန္မလာေတာ့
အျပစ္တင္စရာက..
စစ္ကၽြန္ဘဝလား ?
ဆိုင္ကလုန္းလား ?
ဧရာဝတီလား ?
အတိတ္ကံလား ?
………………………
နိဂံုး မထိုးတတ္ခင္
မီးေမႊးဖို႕ဆိုၿပီး
ငါ့ကဗ်ာေလးကို
သူတို႕ဆြဲယူသြားၾကတယ္။ ။
5 comments:
သူငယ္ခ်င္းေရ...
နင္႔စာေတြက ဖတ္လို႕ ဖတ္လို႕ အရမ္းေကာင္းလားတယ္ဟ...မ်ားမ်ားေရးေနာ္။
ငါအၿမဲ လာဖတ္တယ္ဟ၊ ဒါနဲ႔ နင္႕စီေဘာက္ေရာ ဘယ္ေရာက္ေနတာလည္း။ ၿဖဳတ္ထားတာလား။
အားလံုး အဆင္ေၿပပါေစေနာ္။ ဟိုး တစ္ၿပည္တစ္ရြာက မိန္းမလွေလးနဲ႔ ေရာေပါ႔။
ခင္မင္စြာၿဖင္႕
ရတနာ
ေအာ္..သူငယ္ခ်င္းေရ...ေၿပာဖို႕ ေမ႕ေနလို႕
မေတာင္းတဲ႔ ဆုကို ဘုရားသခင္က မေပးတတ္ဖူးတဲ႔။ တစ္ၿပည္သူနဲ႔ အေႀကာင္းပါဖို႕ ဘုရားမွာ ဆုမ်ားမ်ားေတာင္းေနာ္
အခ်ိ္န္ယူၿပီး ေရးေပးထားတာ ကြန္မန္႕ေတြအတြက္ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္တယ္.. သူငယ္ခ်င္းေရ..
စီေဘာက္လည္း ရွိတယ္ဟ.. ငါ့ blog error နည္းနည္း တက္ေနလို႕ :)
ေန႕ခ်င္းညခ်င္းပဲ
ေက်ာင္းသားကေန
ငါလည္း သူေတာင္းစားျဖစ္ၿပီ ။
ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစရာပဲ ညီေလးေရ။ ကဗ်ာေလး ထိတယ္ကြာ။
တစ္ညထဲပဲ…
ဒါေပမယ့္
တစ္ဘဝကို အၿမဲေရာက္သြားသလို..
"အကယ္၍ ငါသာ" ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးနဲ႕ ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးျဖစ္တာပါဗ်ာ.
ကၽြန္ေတာ္ တတ္နိုင္သေလာက္ေလးေပါ့ ။
Post a Comment