အလြမ္း လက္က်န္ရွင္းတမ္း
အဲဒီေန႕ကေပါ့
အေရာင္ဆိုး မထားေပမယ့္
ေကာ္ဖီေတြ တစ္မ်ိဳး ၾကည္႕လို႕ေကာင္းေနတယ္.
Global warming ကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ
သူတို႕ ေအးစက္ခ်င္တိုင္း ေအးစက္ခဲ့ၾကတယ္ေလ
အဲဒီေန႕ကေပါ့
ပံုျပင္ထဲက ေႁမြႀကီးတစ္ေကာင္ရဲ႕
မ်က္လံုးေတြလို
အဲဒီ ပါးခ်ိဳင့္ေတြနဲ႕အတူ
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ညိႇဳ႕ငင္ခဲ့တာ…
ရင္ဘတ္ႀကီးကေတာ့
သူ ခံုတတ္ေၾကာင္း
ထပ္ေလာင္း ျပသြားခဲ့ေလရဲ႕…
အဲဒီေန႕ကေပါ့..
ဘာရယ္လည္း မဟုတ္ဘူး..
သူနဲ႕အတူတူ
ေလေတြ ထိုင္႐ွဴေနရတာကိုပဲ
ေက်နပ္ေနခဲ့တာ…
အဲဒီေန႕ကေပါ့
ပါးခ်ိဳင့္ကေလးနဲ႕
ဆံပင္အရွည္ေလးေတြရဲ႕
ဆံုမွတ္မွာ
ကၽြန္ေတာ့္ ေမတၱာေတြကိုလည္း
ပံုအပ္မိခဲ့တယ္..
အဲဒီေန႕ကေပါ့
အၿငိမ္မေနတဲ့ တိမ္ေတြကို
အရွိန္ေသဖို႕၊
ဘရိတ္ဖမ္း အအုပ္မွာ
အဆိပ္တန္းလန္းနဲ႕
ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္တစ္ထုပ္ပါ
အဲဒီအထဲ ေရာပါသြားလို႕..
အဲဒီေန႕ကစၿပီး
တစ္ခန္းေသာ နွလံုးသားဆီက
တစ္သန္းေသာ ကဗ်ာေတြနဲ႕ေတာင္
တစ္ျခမ္းေသာ အသည္းကို
ျပန္မဆက္နိုင္ေသးတာ
အခုထက္ထိပဲ…
အိပ္မက္ဆိုတာ အျပင္ကမာၻကေန
တစ္ဆင့္ ေမြးဖြားလာတာပါ..
တစ္ရက္ေသာေန႕ရဲ႕ အျပင္ကမာၻေတြသာ
အိပ္မက္ေတြ ျပန္ျဖစ္ကုန္မယ္မွန္းသိရင္...
အဲဒီေန႕က
ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ယာ မထခဲ့သင့္ဘူးထင္တယ္...
2 comments:
ကဗ်ာကုိ ခံစားသြားတယ္။ အရမ္းေကာင္းတယ္ ညီ။
လန္းတယ္ဗ်ာ
Post a Comment