Monday, August 31, 2009

ဘဝကို ျမန္ျမန္သံုးစြဲ.. ရန္သူအတြက္ ခ်န္မထားနဲ႔



ဘဝကို ျမန္ျမန္သံုးစြဲ.. ရန္သူအတြက္ ခ်န္မထားနဲ႔.. ဆရာ စိုင္းဝင္းျမင့္ရဲ႕ မ်ားမ်ား ျမန္ျမန္ကဗ်ာစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ေလးတစ္ခုပါ.. အေပၚက ဗီဒီယိုေလးနဲ႔ လိုက္တယ္ထင္လို႔ ပို႔စ္ေခါင္းစဥ္ေလးတပ္ျဖစ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ထမင္းစားတဲ့အခါ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ဟင္းေလးမ်ားပါရင္ ခ်န္ထားခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွ စားတတ္တယ္.. ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္ေပါ့။ အခုလည္း ဘဝရဲ႕ ေကာင္းနိုးရာရာအပိုင္းေလးေတြကို မသံုးေဆာင္နိုင္ေသးဘဲ ေနာင္တစ္ေန႔အတြက္ ခ်န္ထားေနရၿပီ။ အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းမနည္းပါဘူး။ ျမန္ျမန္သံုးစြဲဆုိတဲ့အခါ ဘဝထဲက ဘာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးစြဲမလဲ.. သံုးစြဲမယ္ဆိုတဲ့အတြက္ မသံုးစြဲျဖစ္တဲ့ အပိုင္းေတြလည္း က်န္ခဲ့မွာပါ. အဲ့ဒီအခါက်ရင္ ဘာေတြကို ခင္မ်ားအေနနဲ႔ ခ်န္ထားခဲ့ခ်င္သလဲ.. ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ေကာင္းနိုးရာရာေတြလား.. ဒါမွမဟုတ္ တျခားအရာေတြလား.. အဲဒီ ေကာင္းနိုးရာရာဆိုတာေတြကေရာ သံုးစြဲမယ့္အခ်ိန္အထိ အထားခံပါ့မလား.. သူတို႔မွာ တာရွည္ခံနိုင္ေလာက္တဲ့ ဂုဏ္သတၱိေတြပါမလား.. ဒါမွမဟုတ္ နာတာရွည္ေတြေကာ မျဖစ္နုိင္ဘူးလား.. ဘယ္ေလာက္ၿမဲမၿမဲ ဘာေတြနဲ႔ တိုင္းမလဲ..

Saturday, August 29, 2009

30th August when I am 20

မနက္ျဖန္ ဘေလာ့ဂါေဒးအတြက္ ဘာအစီအစဥ္ေတြမ်ား ရွိၾကတုန္းဗ်... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဖိုင္နယ္စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႔ဆိုေတာ့ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္မိမွာ.. ဒါေပမယ့္လည္း ေျဖနိုင္၊ မေျဖနိုင္ေပၚမွာေတာ့ နည္းနည္း မူတည္မွာေပါ့.. ေက်ာင္း(၃)နွစ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေျဖရမယ့္ စာေမးပြဲေပါ့.. ေနာက္ (၆)လလံုး အလုပ္သင္ရယ္ ပေရာဂ်က္ရယ္နဲ႔ပဲ စခန္းသြားရေတာ့မယ္.. ေၾသာ္ဒါနဲ႔.. ဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေမြးေန႔ဗ်.. ဘာလိုလိုနဲ႔ (၂၀)ေတာင္ရွိခဲ့ေပါ့.. ေမြးေန႔ဆိုေပမယ့္လည္း ဘာမွေတာ့ ထူးထူးျခားျခားမလုပ္ျဖစ္ပါဘူး၊ ဟဲ.. ေကၽြးရမွာစိုးလို႔ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ.. စာေမးပြဲေၾကာင့္ပါ... မနက္(၃)နာရီေလာက္မွ အိပ္လိုက္ေတာ့ အခု (၁၀)နာရီေလာက္မွ နိုးလာ.. မနက္စာလည္း မဟုတ္၊ ေန႔လည္စာလည္း မက်၊ စားၿပီး အခုကြန္ျပဴတာေရွ႕က ခြာမရျဖစ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္ေမြးေန႔ေတာင္ ကိုယ္ေမ့သေယာင္ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ညက ၁၂နာရီထိုး သူဖုန္းဆက္မွ သတိရသြားတယ္.. :D (အလဲ.. သူဆိုပဲ) ဒီေမြးေန႔မွာေတာ့ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပစရာ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ေပါ့..
ကၽြန္ေတာ့္ေမြးေန႔အတြက္ Facebookမွာ ကြန္မန္႔လာေပးၾကတဲ့၊ phoneနဲ႔ တစ္call၊ msgနဲ႔ တစ္ဖန္ ဆုေတာင္းေပးၾကတဲ့၊ (ဒီပိုစ့္ေလးမွာလည္း လာမန္႔ၾကမယ့္) သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ဆရာေတြအားလံုးကို ဒီပိုစ့္ေလးနဲ႔ ေက်းဇူးမွတ္တမ္းတင္လိုက္ပါတယ္.. း)

Thursday, August 27, 2009

ရာသီေျပာင္းခ်ိန္ (When a season ...

ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့၊ အခုလည္း ႀကိဳက္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ဦးဗိုလ္ထီးရဲ႕ ရာသီေျပာင္းခ်ိန္ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးပါ.. youtubeမွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ရွာလို႔ မေတြ႕ဘူး.. လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ေလာက္ကမွ ပိုက္စိပ္တိုက္ရွာရင္း ေတြ႕ခဲ့တာ.. ရည္ရြယ္သူကို ပို႔ေပးျဖစ္တယ္.. အဂၤလိပ္လိုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာသာျပန္ထားတာပါ.. facebookမွာ တင္လိုက္ေတာ့ တျခားနိုင္ငံသား ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ အဆင္ေျပေအာင္ရယ္.. ကိုယ္တိုင္လည္း ဘာသာျပန္ရတာ ဝါသနာပါတာရယ္ေၾကာင့္ပါ။ ဘာသာျပန္ရာမွာ youtubeက ကိုGersingရဲ႕ စာသားေတြကို နည္းနည္းယူထားပါတယ္.. သူ႔ရဲ႕ videoကိုပါ တစ္ခါတည္း တြဲတင္ေပးလိုက္ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘိလပ္စာအဆင့္နဲ႔ဆို ၈၀%ေလာက္ေတာ့ ေက်နပ္မိပါတယ္. း)




Gersingရဲ႕ ဆိုဟန္နဲ႔ စာသား.. (၁၈နွစ္ေအာက္ လူႀကီးမ်ား ၾကည္႕မရ)

ရာသီေျပာင္းခ်ိန္
ဆို- စိုင္းထီးဆိုင္။ ေရး- စိုင္းခမ္းလိတ္။

ရာသီေျပာင္းခ်ိန္မွာ အေဖၚကြာလို ့
အျပင္ေရာ အတြင္းေရာ ဥပါဒ္ဝင္
ေမာင္တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လိုေနရွာမလဲ
ၾကင္နာသူေလး စဥ္းစားေနရင္ ....
ရယ္သံတိတ္ဆိတ္လို ့ အသက္မဲ့တဲ့ရက္ေတြမွာ
ကိုယ္တစ္ေယာက္စိတ္ေျဖသာၿပီ
ရင္ခုန္သံတိုးတိုးေလး ၾကားရမယ့္ရက္ေတြကို
ကိုယ္ေစာင့္ရက်ိဳးနပ္ၿပီ ....

ေရႊလက္တြဲတုန္းက သူ ့ဖ၀ါးႏုႏုရဲ့
အထိအေတြ ့ ကုိျပန္ေအာက္ေမ့မိတဲ့အခါတိုင္း
ေနပူၾကီးထဲမွာ ဒီဘဝလမ္းခရီးကို
ေလွ်ာက္လွမ္းဖို ့ ခံႏိုင္ရည္စြမ္းအားနဲ ့ျပည့္ .....
ေရႊပါးျပင္အပ္တုန္းက သူ ့အနမ္းဖြဖြရဲ့
ႏူးညံ့မွု ျပန္အမွတ္ရမိတဲ့ အခါတိုင္း
ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္မရတဲ့ ဒီညခ်မ္းခရီးကို
ျဖတ္သန္းဖို ့ ခံႏိုင္ရည္စြမ္းအားနဲ ့ျပည့္ ....

နာေန ဖ်ားေနရင္ ဘယ္သူက
လာၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေပးမလဲဟင္
ဆင္ျခင္ၿပီးေနပါ ေမာင္ရယ္ေနာ္
လူၾကံဳနဲ ့စကားေလးပါးလာရင္....
အေနအထိုင္ဆင္းရဲလို ့ စိတ္ညစ္တဲ့ ရက္ေတြမွာ
ကိုယ္တစ္ေယာက္ ေမြ ့ေလ်ာ္သာၿပီ
သူကိုယ္တိုင္ တယုတယနဲ ့ ျပဳစုမယ့္ရက္ေတြကို
ကိုယ္ေစာင့္ရက်ိဳးနပ္ၿပီ ...

ေရႊလက္တြဲတုန္းက ခ်စ္ၿပံဳးလွလွနဲ ့
မခို ့တရို ့ နဲ ့ ရင္ခြင္ကို ေျပးဝင္တာေတြ
အိပ္မက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးရယ္ဆိုတဲ့
အသိကေလးနဲ ့ နလံုးသားမွာ
ၾကည္ႏူးမွု ေလးၾကြင္းက်န္ေန ....

ေရႊမ်က္ရည္စို ့တုန္းက ပဝါစေလးနဲ ့
တို ့တုိ ့ကာ ၾကင္နာစြာေခ်ာျမႇဴတာေတြ
ေနာင္မ်ားလည္းရွိဦးမယ္ဆိုတဲ့
အသိကေလးနဲ ့ လြမ္းရက္မွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးအသက္ရွင္ေန ....

ေရႊလက္တြဲတုန္းက သူ ့ဖဝါးႏုႏုရဲ့
အထိအေတြ ့ ကုိျပန္ေအာက္ေမ့မိတဲ့အခါတိုင္း
ေနပူၾကီးထဲမွာ ဒီဘဝလမ္းခရီးကို
ေလွ်ာက္လွမ္းဖို ့ ခံႏိုင္ရည္စြမ္းအားနဲ ့ျပည့္ ....


"When A Season Changes"
Sang by Sai Htee Saing, Lyrics by Sai Khan Lait

Season changes here without you
And sufferers are both internally and externally of me.
But, just knowing of you making thoughts about how i m doing all alone,
I will feel relieved from the lifeless days without ur laughters
And it is really worthy to wait the days when ur heart beats whisper

Whenever i call up the feelings of ur hand holding mine,
I feel engergised to be able to walk my current days alone.
Whenever i call up the feelings of ur kisses landing to my cheek,
It energises me to pass a journey of this lonely night, filling happiness

The times you miss me, and
The messages sent make me ease off the days when i feel bad due to inconveniences here.
And it is really worthy to wait the days when yourself take good care of me.

With the memories of holding your hands with smiles
And those of my cuddly hugs, being a shelter for you,
Keep assuring myself those are not the dreams
And the pleasures you gave still remain in my heart

Remembering your comforts to my sorrows,
And believing that there will be another such chances,
A little hope is still alive during the days i miss you too.

Tuesday, August 25, 2009

ဆရာတာရာ၏ ကဗ်ာမ်ား

Commentမွာ ကိုIMnotFR ေတာင္းဆိုလို႔ ဆရာတာရာမင္းေဝကဗ်ာ(၃)ပုဒ္ (ရွိသေလာက္) ထပ္တင္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ႀကိဳက္ကဗ်ာေလးေတြေပါ့. အားလံုးကို လမ္းအိုေလးကေန ေဒါင္းထားတာပါ. မူရင္းအတိုင္းပဲ image file နဲ႔ တင္လိုက္ပါတယ္. လမ္းအိုေလးမွာေတာ့ ဆရာ့ကဗ်ာေတြ ဒီထက္အမ်ားႀကီးရွိပါအံုးမယ္. Blogရဲ႕ ညာဖက္ျခမ္း side bar “စာေပနဲ႔ မီဒီယာ” ေအာက္မွာ လမ္းအိုေလးသို႔ လင္ခ့္ထားပါတယ္..







္Firefox (ျပသနာရွာမရဘဲ) ေဒါင္းသြားလို႔.. Chromeေလးနဲ႔ အသက္ဆက္ေနရပါတယ္.. Bloggingအတြက္ေတာ့ သိပ္အဆင္မေျပဘူး.. စာေမးပြဲ ဒီေန႔တစ္ဘာသာေတာ့ ေျဖနိုင္သြားၿပီ။ ကိုေအာင္ၿဖိဳးရဲ႕ ပန္းကိစၥေတာ့ စာေမးပြဲၿပီးမွပဲ ရွင္းရေတာ့မယ္. (း


Wednesday, August 19, 2009

Diary Aug 19


၂၅ရက္ေန႔ ေနာက္ဆံုးစာေမးပြဲစေျဖရေတာ့မယ္.. အခုထိ စာေကာင္းေကာင္း မက်က္ျဖစ္ပါ. ဟိုေတြး ဒီေတြး၊ ဟိုေလး ဒီေလး. ဒါနဲ႔ပဲ ဆရာတာရာမင္းေဝရဲ႕ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို သြားသတိရတယ္. က်န္းမာေရးသိပ္မေကာင္းေတာ့တဲ့ hard disk အေဟာင္းေလးထဲက ျပန္ရွာထားတာပါ. ဒီစာေမးပြဲၿပီးရင္ေတာ့ ပိုက္ဆံအပိုစုဖို႔ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္တခ်ိဳ႕လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားမိတယ္. ေက်ာင္းစကတည္းက အိမ္ကိုတစ္ျပားမွမေတာင္းပဲ ကိုယ့္ပိုက္ဆံကိုယ္ရွာၿပီးတက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အားက်မိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ပဲ။ ဘာကိုမွ တစိုက္မတ္မတ္လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ စိတ္ကူးေတြ၊ အေတြးေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့တာ။


Sunday, August 16, 2009

ျပည္မွာ သႀကၤန္ (၂၀၀၉)




ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၉ သႀကၤန္ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပည္မွာ ျပန္က်ခဲ့ပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ျပည္ျပန္ေရာက္တုန္း ဓါတ္ပံုေတြ႐ိုက္ၿပီး ဘေလာ့မွာ တင္ဖို႔ လုပ္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကူးထားတဲ့ Cdေလးက (ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေပါ့ဆမွဳေၾကာင့္) ဘယ္က်န္ခဲ့တယ္ မသိဘူး။ အေပၚက ပံုေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ဒယ္ဒီရဲ႕ လက္စြမ္းျပခ်က္ေတြေပါ့.. ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး.. သႀကၤန္တြင္းဆို အားလံုးက ကိုယ့္ေမြးရပ္ဌာေန (ဒါမွမဟုတ္လည္း)ေပ်ာ္စရာေကာင္းမယ့္၊ ေအးေအးေဆးေဆးရွိမယ့္ ေနရာတစ္ခုခုမွာ ရွိခ်င္ၾကတာမ်ားတယ္၊ သႀကၤန္တြင္းခရီးသြားရတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ သိပ္မႀကိဳက္လွဘူး။
ျပည္မွာ သႀကၤန္မရွိတာဆို ၂နွစ္ဆက္ျဖစ္ခဲ့တယ္ ၂၀၀၇ နဲ႔ ၂၀၀၈ ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ High school batch က လူေတာ္ေတာ္ေလးညီေတာ့ နွစ္တိုင္း တစ္ခုခုလုပ္ျဖစ္တယ္။ ၁၀တန္းမၿပီးခင္ကေတာ့ ကားနဲ႔ အားလံုး စုၿပီးလည္ၾကတယ္.. ေနာက္ပိုင္း တကၠသိုလ္ေတြေရာက္ေတာ့လည္း ဒီလူေတြက မကြဲတဲ့အျပင္ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ လူစံုလာေသး.. ၂၀၀၈ နဲ႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၉ ဆက္တိုက္ မ႑ပ္ေဆာက္ျဖစ္တယ္။ ၂၀၀၈ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မရွိဘူးေပါ့။ အခု ၂၀၀၉မွာေတာ့ မ႑ပ္မွာ ညဖက္ ျပဇာတ္တို႔၊ သီခ်င္းတို႔ေတာင္ ဆိုျဖစ္၊ ကျဖစ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက မ႑ပ္ေတြက ရန္ကုန္တို႔ မႏၱေလးတို႔နဲ႔ တည္ေဆာက္ပံုခ်င္းမတူပါဘူး။ ရန္ကုန္ အင္းလ်ားက မ႑ပ္ေတြေလာက္ ႀကီးတာဆို သိပ္မရွိဘူး၊ အမ်ားစုက အလယ္အလတ္ေလာက္နဲ႔ ပံုစံခ်င္းတူၾကတယ္။ ကုမၼဏီႀကီးေတြကလည္း Sponsor ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ၿမိဳ႕က်ဥ္းက်ဥ္းမွာ ျဖဳန္းခ်င္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ့္ၿမိဳ႕ထဲမွာ ရွိတဲ့ စက္႐ံု၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း ကိုယ့္အသိအခ်င္းအခ်င္း နီးစပ္ရာနဲ႔ ေပါင္းလုပ္ၾကတာ.. အမ်ားအားျဖင့္ အ႐ွံဳးခံရတာမ်ားပါတယ္။ မ႑ပ္ေတြမွာ ရပ္ကြက္ မ႑ပ္ေတြ ရွိသလို၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုပဲ စုေပါင္းစပ္ေပါင္း လုပ္ၾကတဲ့ မ႑ပ္ေတြလည္းရွိတယ္။ တျခားကေတာ့ ကို္ယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ကိုယ္ အုန္းလက္ေလးနည္းနည္းနဲ႔ အမိုးလုပ္ၿပီး ပက္ၾကေပါ့။ ရပ္ကြက္မ႑ပ္ေတြက နွစ္စဥ္ ယိမ္းေတြ ထြက္ၾကပါတယ္။ (ျပည္မွာ (ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ေပါ့ေလ) ေက်ာင္းႀကီးအိုးတန္း၊ ေရႊကူ၊ နဝင္း၊ ရြာဘဲ၊ ဆံေတာ္၊ တရုတ္စု၊ ဆင္စုဆိုၿပီး ရပ္ကြက္ႀကီးေပါင္း (၇)ခုရွိတယ္။) သႀကၤန္တြင္း ညဖက္ေတြဆို ဗဟိုမ႑ပ္မွာ တစ္ရက္သြားကရပါတယ္။ ဗဟိုက အကဲျဖတ္ၿပီး ဆုခ်ီးျမႇင့္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို စုေပါင္းစပ္ေပါင္းလုပ္တဲ့ မ႑ပ္ေတြကေတာ့ အမ်ားစု ညဖက္အစီအစဥ္မရွိၾကတာမ်ားပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း တီးဝုိင္းေတြ၊ ေမာ္ဒယ္႐ွိဳးေတြ၊ ယိမ္းေတြ လုပ္ၿပီး တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ယွဥ္လာၾကတာေတြ႕ရတယ္။ သႀကၤန္တြင္း ညဖက္ ၿမိဳ႕ထဲပတ္ၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည္႕ရတာလည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္.. ေန႔ခင္းဖက္ကို အားကုန္ မကဲထားရင္ေပါ့။ မ႑ပ္ေတြကိုေတာ့ တိုင္ကီေတြ၊ ဇလီဖားတံုးေတြ ခုၿပီး ေဘးလက္ရန္းေတြကိုေတာ့ သစ္ေတြနဲ႔ အကာျပဳရပါတယ္။ ဇလီဖားတုံးဆိုတာက မီးရထားသံလမ္းကိုခုတဲ့ သစ္တံုးႀကီးေတြေပါ့၊ အဲဒါအတြက္ေတာ့ မီးရထား႐ံုမွာ သႀကၤန္နီးတဲ့အခါ ေလွ်ာက္လႊာတင္၊ တံုး ၃၀၀ကေန ၅၀၀အထိေလာက္ သံုးရပါတယ္။ မိန္းလမ္းကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ထားတဲ့ လမ္းေတြ တစ္လမ္းျခားဆီကို ပိတ္ေဆာက္ရတဲ့အတြက္ သႀကၤန္နားနီး တစ္လေလာက္ဆို စက္တပ္ယာဥ္ေတြအတြက္ သြားရလာရတာ အခက္အခဲရွိတတ္တယ္။ မ႑ပ္တစ္ခုကို အက်ယ္က ေပ ၄၀ x ေပ ၆၀ေပါ့။ အျမင့္ကေတာ့ တိုင္ကီကို အလွဲတစ္ထပ္၊ အေထာင္တစ္ထပ္ (ဒါမွမဟုတ္) အေထာင္နွစ္ထပ္ စီတဲ့အေပၚမွာမူတည္ၿပီး နွစ္မ်ိဳးေလာက္ပဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေအာက္မွာ ေရပက္စင္တစ္ထပ္၊ အေပၚမွာ Dancing floor ထားတာခ်င္းေတာ့ တူမယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ မ႑ပ္ကေတာ့ အခုနွစ္ (၃)ဆင့္ေဆာက္ထားတာေတြ႕ရတယ္။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္မွာ စက္ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ sound boxေတြ တင္ထားတယ္။ Membership ကေတာ့ (၄)ရက္လံုးကို ၁၅၀၀၀ ေန ၂၅၀၀၀ အတြင္း ရွိတတ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကေတာ့ အခုေနာက္ပိုင္း အဲဒီလို မ႑ပ္ေတြေဆာက္ၿပီး ေပ်ာ္ၾကတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လည္ၾကတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သိပ္မႀကိဳက္ေတာ့ဘူး။ အားလံုးဟာ မူးေအာင္ေသာက္မယ္၊ ၿပီးရင္ ေရစိုၿပီး ကမယ္၊ ခုန္မယ္ ျဖစ္လာၾကၿပီ။ ဒါကိုပဲ typical အလုပ္ တစ္ခုလို တစ္နွစ္ထက္တစ္နွစ္ ပိုမိုက်င့္သံုးလာၾကၿပီး ေပ်ာ္တာထက္၊ ပ်က္တဲ့အဆင့္ကုိ ေရာက္သြားၿပီ။ မူးယစ္ေသာက္စားတာမပါရင္ဘဲ သႀကၤန္မဟုတ္သလိုျဖစ္လာၿပီ။ မူရင္း က်င္းပရျခင္းရည္ရြယ္ခ်က္ေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ တစ္နွစ္ၿပီး၊ တစ္နွစ္ၿပီး ေဝးေဝးလာၾကသလိုပဲ.. အဲဒါဟာ စိုးရိမ္တတ္ရင္ စိုးရိမ္ဖို႔ေကာင္းတယ္.. အခုေန ကေလးအရြယ္ေတြဟာ ဒါေတြကို ျမင္မယ္၊ လိုက္ၿပီး အတုခုိးလာၾကမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ပိုင္းမွာ သႀကၤန္ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ေျပာင္းလဲ(လြဲ)သြားလိမ့္မယ္။ “နွစ္ေဟာင္းအညစ္အေၾကးေတြကို နွစ္သစ္မွာ အတာေရနဲ႔ ေဆးေၾကာ၊ မဂၤလာယူတယ္ဆိုတာ”ေတြဟာ စာအုပ္ေတြထဲမွာဖတ္ဖို႔၊ စာေမးပြဲမွာ အမွတ္ေကာင္းေအာင္ ခ်ေရးျပဖို႔ေလာက္ပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့မွာလား..
ကၽြန္ေတာ္ ဆိုလုိခ်င္တာ တိုက္ပံုဝတ္ၿပီး၊ ေငြဖလားနဲ႔ နံ႔သာေရေလာင္းဖို႔ကို မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေခတ္မွီတယ္လို႔ဆိုလိုက္တုိင္းမွာ ေဘာင္းဘီတိုဝတ္တာပဲ ေျပးေျပးျမင္ေနတဲ့ စိတ္ေတြ.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘယ္လို ေရွ႕ဆက္မလဲ။

Sunday, August 9, 2009

ညီမေလးထံ ေပးကဗ်ာ

အေတြးထဲက သူ႕ရီသံေတြကို
အစီခံေတြထဲ စစ္ထုတ္လို႔
အပ်င္းေျပ..
ပုလင္းေတြလည္း ဖြင့္တတ္ေနၿပီ။
ညီမေလး (သို႕မဟုတ္)
ထိခ်င္တိုင္း မထိရ၊
ထိမရ တဲ့ ကမ္းလြန္ေဒသေလးတစ္ခု။

(အိပ္မက္ေတြ အေဟာင္ျပင္းလို႔
စာေမးပြဲေတြ မေအာင္ျဖစ္ရင္လည္း
သူေလးေပးတဲ့ အမွတ္ေတြနဲ႔ပဲ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေအာင္ေနမိတယ္)

ခန္႔ေန

Status 09.08.09

ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး.. ဦးဗိုလ္ထီးရဲ႕ သီခ်င္းေလးကို ကုိယ္ပိုင္စာသားေလးနဲ႔ အစားထိုးၾကည္႕တာ.. ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေသာၾကာေန႔က စာေမးပြဲ အေျခအေနေလးေပါ့..

“ Common test ေမးခြန္းေအာက္မွာ.. ကိုယ့္ အေတြးထဲ လွည္႕ပတ္ရွာၾကည္႕..
အေျဖရယ္ဆိုလို႔ MCQ ၂ ပုဒ္ထဲ.. ရင္ခြင္မွာေတာ့ Distinction ႀကီးတစ္ခု ”

ဟက္ဟက္.. သီခ်င္းေခါင္းစဥ္ကိုေတာ့ သိၾကမယ္ထင္တယ္..
MCQ ရဲ႕ အရွည္ကေတာ့ Multiple Choice Question (ဓမၼဓိ႒ာန္ေမးခြန္း)

ဒါနဲ႔ စကားမစပ္.. ဒီေန႔ စကၤာပူနိုင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသားေန႔ဗ်.. တနဂၤေႏြေန႔မွာ က်ေရာက္လို႔၊ မနက္ျဖန္ တနလၤာေန႔ကို ေက်ာင္းပိတ္ေပးပါတယ္။

Thursday, August 6, 2009

ဘာေခါင္းစဥ္နဲ႔လိုက္သလဲ ဒီကဗ်ာ

ပ်င္းေနရတာနဲ႔ ပ်င္းဖို႔ျပင္ဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မရဘူး..
ထည္႕ပါဟ.. ခပ္ျပင္းျပင္းေလး..
ဒီထက္ျပင္းတာဆို ဘာမွခ်န္မထားနဲ႔
“အပ်င္းထန္”တာေလးကို ခံစားခ်င္လို႔
ေျပာရင္းဆိုရင္း လုပ္ၿပီ
လိုေနတာက တစ္ျခား၊ ေပးတာက ဆား
အနာေပါက္တဲ့တစ္ေယာက္မဟုတ္ ေက်ာင္းသူလည္းမဟုတ္ဆို..
သူေျပာေတာ့
ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဆန္အိတ္ေတြပဲ ေဖာက္ေပးပါတဲ့..
မ်က္စိေတြလည္း ေဒါင္းကုန္ၿပီထင္တယ္
လိုအပ္တာထက္ ပိုၾကင္နာပါလို႔ ေျပာတဲ့အခ်ိန္
ေရခ်ိဳးေနတဲ့သူနဲ႔၊ ေက်ာင္းေရာက္ေနတဲ့သူနဲ႔၊
ဆုေတာင္းတယ္ဆိုတာ လက္အုပ္ခ်ီထားတဲ့ ခိုင္းေစျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ။
မင္းေျပာတဲ့စကားေတြထဲ
“ဒါေပမဲ့” ထူထပ္မွဳကို ေလ်ာ့ခ်သင့္တယ္
အတုျဖစ္ျခင္း အစစ္ျဖစ္ျခင္းဆိုတာကေတာ့
သတ္မွတ္ျခင္းရဲ႕ ဦးေရပါပဲ..
ဒီတစ္ခါ တကယ္ေျပာတာ။

Tuesday, August 4, 2009

အခုတေလာ ေရာက္တတ္ရာရာမ်ား

ကၽြန္ေတာ္လည္း ပိုစ့္ေတြ ေကာင္ေကာင္းမတင္တာၾကာၿပီ.. လာလည္ေနက် သူငယ္ခ်င္းေတြကို အားနာမိပါတယ္.. အခုတေလာ ဘာေတြလုပ္ေနလဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္စဥ္းစားၾကည္႕ေတာ့လည္း ဘာမွကို မယ္မယ္ရရ လုပ္ေနတာလည္း မရွိဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က အိမ္ေျပာင္းတာပဲ.. (၃)ရက္ေလာက္ေတာ့ ၾကာသြားတယ္ ပစၥည္းေရႊ႕ေနတာနဲ႔ တင္.. ေသာၾကာေန႔ စာေမးပြဲတစ္ခုရယ္၊ စေနေန႔ နွဳတ္ေျဖစာေမးပြဲရယ္ ရွိပါအံုးမယ္..
ၿပီးခဲ့တဲ့ weekends တုန္းကေတာ့ ေရွ႕က ပိုစ့္မွာ ေၾကာ္ျငာထားတဲ့ Singapore Poly ရဲ႕ ေနွာင္းေႏြဆံုမွတ္ကို ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီကိုစေရာက္တဲ့ ပထမနွစ္ကတည္းက SP ပြဲကို ၾကည္႕ျဖစ္တာပါ. အရင္နွစ္ကေတာ့ စာေမးပြဲနဲ႔ ကပ္ေနတာနဲ႔ မသြားျဖစ္လိုက္ဘူး.. အခုတစ္ေခါက္ေတာ့ နည္းနည္းေလး ကြာေသးတာနဲ႔ (ကြာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး) ၾကည္႕ျဖစ္ပါတယ္။ ပြဲကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မေတြ႕တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ Blogger ေတြေရာ၊ မေတြ႕ဖူးေသးတဲ့ Blogger ေတြနဲ႔ပါ ဆံုခြင့္ရလို႔လည္း ဝမ္းသာမိတယ္။ ေဝဖန္ေရး ဘာညာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိပ္မလုပ္တတ္လို႔.. ေယဘုယ်အားျဖင့္ဆိုရင္ေတာ့ ပံုမွန္ထက္ပိုတဲ့ ပြဲတစ္ပြဲပါပဲ။ Foreigner ေတြ ျမန္မာလို ဆိုတာ၊ ကတာ ေတြ႕ရေတာ့ ကိုယ့္ Culture ကိုယ္ဂုဏ္ယူစိတ္လို႔ပဲ ေျပာရမလား..
စိတ္ထဲ ျဖစ္မိတယ္။ ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိထားမိသေလာက္ SPရဲ႕ အၿငိမ့္ေတြမွာ (အခုေနာက္ပိုင္း အၿငိမ့္အမ်ားစုမွာ အသံုးမ်ားတဲ့) ခါးေအာက္ပိုင္းျပက္လံုးေတြ ပါေလ့မရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားနွစ္သက္မိတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ကဗ်ာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ေတာ့.. ေရးျဖစ္တဲ့ကဗ်ာေတြကို သိပ္မႀကိဳက္တာေၾကာင့္ မတင္ျဖစ္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ စာဖတ္သူအေနန႔ဲ ပံုမွန္ေတာ့ လည္ျဖစ္ပါတယ္.. ကဗ်ာ၊ စာေကာင္းေတြ ဖတ္ရတိုင္းလည္း ဖန္တီးသူမ်ားကို အားက်ေက်းဇူးတင္မိတယ္။
အားလံုး အဆင္ေျပၾကပါေစ..

Free counter and web stats