ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ၂၀၀၈ရဲ႕ ပထမဦးဆံုး အမွတ္တရ ပိုစ့္ေလးတစ္ခုပါ..
၂၀၀၈… ကမာၻႀကီးအတြက္ လုိေနတာေတြ သယ္လာမလား..
၂၀၀၈... ငါတို႕အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ လက္တစ္ကမ္းေတာ့ မကဘူး..
၂၀၀၈… ေသနတ္ေတြလႊတ္ခ်ၿပီး လက္ေတြ ဆြဲ၊ နွဳတ္ဆက္ၾကမယ္ေလ..
၂၀၀၈… အမွန္တရားအတြက္၊ နတ္ေတြက သက္ေသျပနိုင္မလား..
၂၀၀၈… အာဇာနည္ေတြ တစ္ေက်ာ႕ျပန္လာေလအံုးမလား…
၂၀၀၈… က်ိန္စာေတြျပယ္ဖို႕ အသက္ဘယ္နွစ္ေခ်ာင္း ထပ္ေပးရအံုးမလဲ…
ဘုရားရွင္ဟာ ဤဘတၱကမာၻကို လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ထားခဲ့ၿပီးပါၿပီ…
တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ေသနတ္နဲ႕ ေထာက္ထားတာကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႕ ေခၚၾကတယ္…
အတုအေယာင္ နိဗၺာန္တစ္ခုဆီကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ အားလံုးဦးတည္ေနၾကတယ္၊ တကယ့္ အစစ္အမွန္တစ္ခုကေနေတာ့ တစ္လွမ္းခ်င္း ေ၀းကြာလာၾကၿပီ…
3 comments:
ကမာၻႀကီးအတြက္ လိုတာေတြ သယ္မလာႏိုငိေတာ႕ဘူး၊ လိုအပ္တာေတြ ၿဖည္႕ေပးဖို႕ လို္အပ္ေနတယ္။
လက္တစ္ကမ္းမကေတာ႕တဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဘယ္လိုမ်ား ရယူႀကမလည္း။
ေသနတ္ေတြ ခ်ၿပီး လက္ေတြ ႏႈတ္ဆက္ခ်င္ပါတယ္။ အဲလက္ေတြမွာ ယမ္းေငြ႕ေတြ စြန္းေနရင္ေတာ႕ ဒုကၡ။
အမွန္တရားအတြက္ နတ္ေတြ သက္ေသမၿပခင္ တို႕ေတြ ရွာေဖြႀကပါစို႕ေနာ႕။
အာဇာနည္ေတြ တေက်ာ႕ၿပန္လာႏိုင္ဖို႕ ႏိုင္ငံခ်စ္တဲ႔သားရတနာေတြ လိုတယ္။
က်ိန္စာေတြၿပယ္ဖို႕ အသက္ေတြ စေတးရဦးမယ္။ ႏွေၿမာလိုက္တာ....
ဆုတစ္ခုေတာင္းခြင္႕ေတာ႔ ၿပဳပါ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အုတ္တစ္ခ်ပ္၊သဲတစ္ပြင္႕ ၿဖစ္ရပါေစသား။
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
ထပ္ဖတ္သြားတယ္ ညီေလးေရ။
ေသနတ္ေတြလႊတ္ခ်ၿပီး လက္ေတြ ဆြဲ၊ နွဳတ္ဆက္ၾကမယ္ေလ..
က်ိန္စာေတြျပယ္ဖို႕ အသက္ဘယ္နွစ္ေခ်ာင္း ထပ္ေပးရအံုးမလဲ…
တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ေသနတ္နဲ႕ ေထာက္ထားတာကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႕ ေခၚၾကတယ္…
အဲဒီ စာသားေတြ အသည္းထဲစြဲသြားတယ္။
Post a Comment