ဟန္ခ်က္

ဒီေန႔ ပံုမမွန္တဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ဆိုတာ တစ္ေန႔လံုး တယ္လီဖုန္းသံမ်ားနွင့္ ကင္းေ၀းေနျခင္းမွ စတင္ခဲ့ေၾကာင္းကို ေခါင္းေနာက္ေနာက္ျဖင့္ျပန္လည္ စဥ္းစားရင္း `ကၽြန္ေတာ္ ဖ်ားေနၿပီထင္တယ္ ေမေမ´လို႔ ေျပာမိကာမွ အဖ်ားတိုးသြားလို႔.. တစ္နွစ္လံုးစာ အတိုးဖ်ား ဖ်ားရင္း.. ခုတင္ေပၚတေရး.. ၾကမ္းျပင္ေပၚတစ္ေခြ.. တစ္ေယာက္ထဲဆိုေပမယ့္ စိတ္ထဲကေတာ့ အေဖာ္ေတြဆီ.. မဆီမဆိုင္နဲ႔ `ဂ႐ုစိုက္ေနာ္´ဆိုတဲ့ မတန္မရာ တစ္ခြန္းတစ္ေလေလာက္ၾကားရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ.. အေတြးေတြကိုလည္း ကေလးေတြလို ပံုေျပာျပၿပီး ျပန္ေခ်ာ့သိပ္ကာရယ္။ ၀ုန္းခနဲ အိပ္မက္က လန္႔နိုးရင္း ကစဥ္႕ကလ်ား.. ေခါင္မိုးက ေရစက္က်သံေတြဟာ ရင္ဘတ္တည္႕တည္႕ကိုပဲ ၈၀၀တန္ ဖရဲသီးလံုးမ်ားနွင့္ ပစ္ေပါက္ေနသကဲ့သို႔.. လူးရင္းလြန္႔ရင္း.. ေစာင့္စားရင္း.. ဒိုင္ယာရီဖြင့္ေတာ့လည္း ဒဏ္ရာေတြဟာ ရီျပေနသလို.. နံရံတစ္ေထာင့္မွာ ေခြရင္း.. ဒီ`ရွင္တမ္းစာ´စာအုပ္ထဲ ဟိုစြယ္ေတာ္ရြက္ေတြမ်ား ညႇပ္ထားမိရင္ သြားလႊတ္ပစ္ေနရအံုးမယ္.. အခုေတာ့ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးေပါ့.. ဒန္ ဒန္.. ေန႔လည္ခင္းရဲ႕ အရိပ္က်ပံု က်နည္းေအာက္.. ျပန္အိပ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားရင္း.. ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ကိုယ္ေရွ႕ဆက္မိ.. blah blah blah.. ထမင္းမစားရေသးတာကို သတိရေတာ့မွ ဗိုက္ဆာလာသလိုလိုပင္.. အိပ္စက္ျခင္းသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လမ္းကို၀င္ေရာက္တဲ့အခါက်ရင္လည္း မ်က္လံုးေတြမွိတ္၊ စိတ္ကိုေလ်ာ့.. အိပ္တာေတာင္မွ အကန္႔ပိုင္စရာေတြ လိုလာပီထင္တယ္.. ဟင္း (သက္ျပင္းခ်သံ)...

ခန္႔ေန