ဆိုက္ကပ္ရန္ ရထားႀကီးဟာ
ဦးတည္ခ်က္ေတြ မေျပာင္း၊
ရည္ရြယ္ခ်က္သာ ေျပာင္းခဲ့ေလတယ္
နံေဘးက မိုးေရသံေတြ
မွတ္တိုင္ေက်ာ္သြားတဲ့ အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ေက်ာင္းသူေလး နင္းရာ လမ္းက
ေက်ာင္းသားေလး ခင္းရာ ပန္းမ်ားလည္း မလန္းနိုင္ေတာ့ၿပီ။
လက္ၾကားက မီးတိုင္တိုတိုေလးေတြကို
စုပ္ယူအားျပဳလို႔
ငါတို႔ၾကားက စၾကာဝဠာႀကီးဟာ
ဒီေလာက္ေတာင္ ကြာခဲ့ရပါသတဲ့ကြယ္..
ဘာေတြပဲ ျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့
ဘာေတြပဲ ျဖစ္လိမ့္ျဖစ္လိမ့္
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေနျပန္မေကာင္းနိုင္ေတာ့လို႔..
အေတာင္မဲ့ နတ္သမီးေလး“နွင္း”ေရ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္ပါေနာ္...ခန္႔ေန
2 comments:
ကဗ်ာ လွလွေလးကို ပထမဆံုး ခံစားသြားပါတယ္ ကိုခန္ ့ေန
ေလးစားအားေပးလ်က္ပါ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ကိုေန႔သစ္ေရ..
ေလးစားလ်က္
ခန္႔ေန
Post a Comment