ကိုေခ်ာေရ
တစ္ေန႔က ခင္မ်ားကိုေတြ႔လိုက္တယ္
သစ္သားဘတ္စ္ကားအိုႀကီးတစ္စီးေပၚမွာ
ခင္မ်ားသူငယ္ခ်င္း မာယာေကာ့ဗ္စကီးနဲ႔
စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲလို႔
ခင္မ်ားတို႔ အနာဂတ္အေၾကာင္း
ေျပာခဲ့ၾကတာလား ဒါမွမဟုတ္
ၾကယ္ျပာေလးနဲ႔ ခင္မ်ားစားခဲ့တာ
ထမင္းအသိုးေတြသာ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းလား။
ၿပီးေတာ့မွ
တစ္ခုခုကို ခင္မ်ားတို႔သတိရသြားၾကသလို
ဘတ္စ္ကားေပၚက ခုန္ဆင္းသြားၾကျပန္တယ္။
ဘာလဲ
ခင္မ်ားသူငယ္ခ်င္းက
မာရီယာနဲ႔ ေလးနာရီမွာခ်ိန္းထားၿပီး
ခင္မ်ားက ေဂၚကီရဲ႕ဇာတ္လိုက္ေတြနဲ႔
သစ္ေတာလမ္းမွာ ခ်ိန္းထားခဲ့လို႔လား။
အခုေလးတင္
ကၽြန္ေတာ္မျမင္ဖူးလိုက္တဲ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္
ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေမးသြားတယ္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကို ေတြ႔မိသလားတဲ့
သူ ေက်ာခ်စရာတစ္ေနရာ ရသြားၿပီလို႔
ကိုယ္ သတင္းၾကားတယ္ ဟုတ္လားတဲ့
ေျပာေျပာဆိုဆို ေရတစ္ခြက္ေသာက္သြားေသးတယ္။
ၿပီးေတာ့မွ
အိပ္ရာက အမွန္တကယ္နိုးခဲ့ေၾကာင္း
ကၽြန္ေတာ့္ဦးေခါင္းမွ ေျခဖ်ားတစ္ဆံုး ေဖ်ာင္းဖ်
မီးခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္တယ္
မိုးေဝးေရ.. ကိုယ္ပါကြာ..
မိုးေဝးေရ.. မင္းတို႔
အိပ္ရာက နိုးၾကၿပီလားကြာ။ ။
မိုးေဝး
၂ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၀၃
No comments:
Post a Comment