ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ လက္ႏွိဳက္ၿပီးေတာ့ အေႂကြေတြကို ေရၾကည္႕ေနတယ္.. အေဝးေျပးကားဂိတ္က ေမြးေန႔ကိတ္ဟာ လက္သည္ေပၚေပၚ အလီွးခံေနရတယ္။
ဘာမွမတတ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ပိုက္ဆံစုထားတာျပည္႕ရင္ ေသေၾကာင္းႀကံနည္း (၁၀၀)စာအုပ္ကို သူဝယ္ဖတ္ဖို႔ စဥ္းစားထားတယ္.
ေသေၾကာင္းႀကံရန္အသင့္ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဟိုေန႔က က်န္းမာေရးေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေၾကာင္း သူ႔အစ္ကို ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ဆီမွာ သြားစစ္တယ္။ အားလံုး အိုေကပဲ။
ေဆးေတြကို လွဳပ္မေသာက္မိဖို႔ ေျပာတဲ့ဆရာဝန္ထဲမွာေတာ့ အဲဒီအစ္ကိုဟာ ပထမဆံုးျဖစ္မယ္။ ဟိုတစ္ေန႔ကပဲ သူနဲ႔ သူ႔ေကာင္မေလး ေစ့စပ္ေလာင္ကၽြမ္းျခင္း ၿပီးစီးသြားတယ္။ (တကိုယ္လုံး ရစရာကိုမရွိခဲ့၊ ေပးစရာလည္း မရွိခဲ့)
“တကယ္ေတာ့ နွစ္ေယာက္လို႔ေျပာလို႔ မရဘူး.. အမွန္က နွစ္စဗ်.. နွစ္စ.. မင္း တစ္စဟာ ဟိုတစ္စနဲ႔ သြားသြားညိေနတာ..” သူ႔ဦးေလးကဗ်ာဆရာေျပာတဲ့ စကား နားထဲဝင္၊ လွ်ံ တက္သြားတယ္။
နွစ္ေယာက္ရွိတာ ေသခ်ာပလားဆုိတဲ့ စကားကို သူ ရြံရွာမုန္းတီးခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ႐ွဴေနက် ႐ွဴေဆးဘူးကို သူလိုက္ရွာၾကည္႕တယ္။ မီးခိုးေရာင္ မီးခိုးေတြဟာ ေကာင္းကင္ေပၚလိမ့္လိမ့္/လိမ္လိမ္ တက္လာတယ္။
ဘယ္ဆီ ဘယ္ဝယ္မွန္း သူမသိခ်င္ဘူး။ ဓါတ္မီးတစ္လက္နဲ႔ ဟိုရွာ ဒီရွာလုပ္ၾကည္႕တယ္.. သူ႕ကိုယ္သူလည္း ေတြ႕လိုေတြ႕ညား..။ အိပ္ေနာက္ေဖးက ဂိုေဒါင္မွာ လူတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေတြ႔တယ္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ သူနဲ႔ စကားေတြေျပာျဖစ္ၾကတယ္။
ဟိုလူက အဆိပ္သုံးတဲ့အခါ ကိုယ္နဲ႔တည္႕တဲ့ အဆိပ္ကို ေရြးသံုးသင့္ေၾကာင္း.. ဒါမွသာ ေသျခင္းဟာ ၾကာရွည္ခံမွာျဖစ္ေၾကာင္း.. အလာ့ဂ်စ္ျဖစ္မျဖစ္လည္း အရင္ နည္းနည္းစီ စမ္းသံုးၾကည္႕သင့္ေၾကာင္း။
သူက သူေသေၾကာင္းႀကံစည္ဖို႔ေလွ်ာက္လႊာတင္ထားတာ အခုထိမက်ေသးေၾကာင္း.. အင္တာဗ်ဴးတစ္ခု၊ နွစ္ခု ေျဖၿပီးေသာ္လည္း ေသခ်ာေပါက္ေသဖို႔မွာ မေသခ်ာေသးေၾကာင္း.. ခန္႔မွန္းရန္ခက္ေၾကာင္း..
နွစ္ပတ္၊ သံုးပတ္ေလာက္ ထပ္ေစာင့္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း.. စသျဖင့္ေပါ့.. သူ႔ကိစၥကို ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ေလွ်ာက္ေျပာေနမိတယ္..
သူ႔မွာ (က်န္းမာေရးစစ္ေဆး/ေဆးစစ္ခ်က္အရေရာ၊ စိတ္ဓါတ္၊ ကံဇာတာ၊ ပညာအရည္အခ်င္းအရပါ) ေသဖို႔အရည္အခ်င္းျပည္႕မွီေနတာပဲ..
ဘာ့ေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္.. သူစဥ္းစားမရျဖစ္ေနတယ္။ ဟိုလူကေတာ့ ဆိတ္ဆိတ္ေနၿပီး တစ္နာရီေလာက္ၾကာမွ တစ္ခြန္းဟ၊ နွစ္ခြန္းဟ ျပန္ျပန္ေျပာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူလည္း ပိုေျပာလာတယ္။
ေသဖို႔ ကိစၥမွာ သိပ္ေလာရင္ မေကာင္းေၾကာင္း.. အခုေခတ္ ေသဆံုးခြင့့္နည္းလမ္းေတြဟာ အနည္းဆုံး (၂)နွစ္ (၃)ႏွစ္ေလာက္ ေသဖူးတဲ့အေတြ႕အႀကံဳရွိမွသာ တိုးေပါက္ေၾကာင္း။
ေသခ်င္သူေတြမ်ားေနေၾကာင္း။
သူဟာ အခုမွ အစိမ္းသက္သက္ ေသရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အခြင့္အလမ္း မဆိုသေလာက္ နည္းပါးေၾကာင္း၊ ျဖစ္နိုင္ရင္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ထားခ်ိန္ေတြမွာ အခ်ိန္ပိုင္း ေသဆံုးခြင့္ နည္းဗ်ဴဟာ၊ သီအိုရီမ်ားကို ေလ့လာေနသင့္ေၾကာင္း။
ဒါမွမဟုတ္ အသက္ေပးလမ္းေၾကာင္းပညာဘြဲ႕ကို ေနာက္ထပ္ (၃)နွစ္ေလာက္ ထပ္တက္လိုက္ရင္ေတာ့ ေသခြင့္ရဖို႔ တပမ္းသာ၊ ပိုေသခ်ာေၾကာင္း။
“နာေရးေလွ်ာက္လႊာေခၚယူမွဳ မွန္သမွ် ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္ထားတာပဲ ခင္မ်ာ” ဒီေလာက္ႀကီးေတာ့လည္း မရွားပါးသင့္ဘူး ထင္တယ္။ ေသဆုံးၿပီးသူတခ်ိဳ႕ဆီက ေထာက္ခံခ်က္လည္း ပါတာပဲ.. တစ္ခုခုမ်ား လြဲေနလို႔လား..
ေလွ်ာက္လႊာတင္တုန္းက ဓါတ္ပံုေတြ ဘာေတြက ေဟာင္းေနလုိ႔မ်ားလား.. ေဖာင္မွာ ျဖည္႕တဲ့လက္ေရးက မလွလို႔လား.. မွင္က သူတို႔ လုိခ်င္တဲ့ကာလာ မျဖစ္လို႔လား.. ထင္ရွားသည္႕ အမွတ္အသားကို မႀကိဳက္လို႔လား..
ဒါမွမဟုတ္.. သူအိပ္ေမာက်ေနတဲ့အခ်ိန္ တယ္လီဖုန္းေတြ ဘာေတြမ်ား ဆက္လို႔ မသိလိုက္ရတာမ်ားလား။ ဒါမွမဟုတ္.. အသက္ႀကီးေနလို႔ မေသသင့္တာမ်ားလား..
ဒါေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေကာင္းရဲ႕.. သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာင္ စေသရမယ့္ရက္ကို ရက္ခ်ိန္းယူၿပီးသြားၾကၿပီ.. တခ်ိဳ႕ကလည္း မေသခ်င္ ေသခ်င္နဲ႔ေသရ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေသခ်င္လို႔ တစ္ပိုင္းေသေနတာေတာင္ မေသရ။
ေသခြင္ေတြ ဘာေတြ ေသခ်ာတြက္ၾကည္႕ၿပီး ယၾတာေလးဘာေလးေရာ..
ေတာ္.. ေတာ္ပါဗ်ာ.. ရယ္စရာေတြ မေျပာပါနဲ႔..
ေနပါအံုးကြာ.. မင္းက ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေသခ်င္ရတာတုန္း.. သူမ်ားေတြ ေသေနလို႔ popping လိုက္ ေသခ်င္ေနတာလား..
ဟာ.. ခင္မ်ားမို႔ ေျပာရက္တယ္ဗ်ာ.. က်ဳပ္က ေသျခင္းကို နက္နက္နဲနဲ ေလ့လာလိုက္စားေနတဲ့ သူဗ်..
ေအးေလ.. အဲဒါေၾကာင့္လည္း မင္းခံေနရတာေပါ့..
အြင္.. ဝါသနာ၊ စိတ္ပါရာျဖစ္လို႔ ေသခြင့္ ေလွ်ာက္ပါတယ္.. ခင္မ်ားေျပာမွပဲ ရွင္ခ်င္ေစာ္ကို နံသြားတာပဲ..
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ႐ုတ္တရက္ ရဲေတြဝင္လာၿပီး ေျပာလိုက္တာကေတာ့..
“ေဟ့.. မင္းတို႔ နွစ္ေကာင္ကို အသက္႐ွူသံအတုျပဳလုပ္မွဳနဲ႔ ဖမ္းလိုက္ၿပီ.. ဝရမ္းအမိန္႔အရ.. လူ႔ျပည္မွာ လူဒဏ္ တစ္သက္တစ္ကၽြန္းခံဖို႔သာ ျပင္ထားေပေတာ့”
ခန္႔ေန
update။ ။ေခါင္းစဥ္ကို ျပန္လည္ျပဳျပင္။
No comments:
Post a Comment